Ang dami nang tumatakbo sa isip ko. We headed to the locker room and into the production floor. We were almost late. I tried to focus sa work pero it seems di ako makapag concentrate. Alam kong pansin yun ni Arrianne pero hindi pa din sya nagtanong. Feeling ko anytime ay susulpot si Chezka sa tabi ko. Or maybe makakatanggap nalang ako ng message sa kanya. Telling me what a big asshole I am. Telling me I’m a user. Telling me things that I don’t wanna hear. Di ko alam kung anong isasagot ko just in case mangyari yun. But then again, hanggang kailan ko ko kayang umiwas o magtago? This is not gonna be easy pero pinasok ko ‘to kaya kailangan kong labasan. During my breaks, I tried to be alone. Tiniis ko ang maglakad ng malayo para makapag yosi. Alam kong maari kaming magkita ni Chezka sa Smoking Area kaya hindi ako pumunta dun the whole shift. Hindi din ako sumabay kay Arrianne and I think she knows that I need some time alone. Di na nya ako niyaya na sumabay sa kanya. Malapit nang matapos ang shift ko and so far, wala namang Chezka na nagparamdam.
Gusto kong hilahin ang oras. I barely slept earlier. I need some rest. And so is my mind. End of shift, umalis agad ako nang opisina at nagmamadaling umuwi. I wanna drown myself with beer then go to sleep. Hindi muna ako dumeretso sa bahay, bagkus ay dumaan sa tindahan para bumili ng beer. Saka ko naalala na may natira pa kahapon. Nagiisip ako kung anong kailangan kong bilhin para di na ako lalabas mamaya. Nagulat ako nang may tumapik sa balikat ko. Si Marian, mukang galing sa school kasi naka uniform pa. Binati nya ako at nginitian ko lang sya. Sinabihan nya ako na magantay lang sa kinatatayuan ko at may ibibigay sya. Nagtaka naman ako. Di ko naman birthday. Saka ang alam ko di naman kami close para bigyan nya nang kung ano. Tumango nalang ako kasi baka naman sabihin nya suplado ako. Binuksan nya ang gate ng bahay nila saka nagmamadaling pumasok. Paglabas ay may dala syang baunan at mukang may lamang ulam. Inabot nya sakin ang baunan at nagpasalamat naman ako. May dala din pala syang kutsara at sunod nya itong iniabot sakin. Nagtaka naman ako.
May kutsara naman ako sa bahay. May free ulam na, may free kutsara pa.
Marian: Tikman mo. Ako ang nagluto nan.
Me: Wow, marunong ka palang magluto. Pwede bang sa bahay nalang? Para may kanin. Hehehe!
Marian: Tikman mo na, sabihin mo sakin kung anong lasa. Ikukuha kita ng rice kung gusto mo.
Me: Samahan mo na nang softdrinks, baka mabulunan ako. Hehehe!
Marian: May bayad na yun softdrinks, di na libre.
Me: Joke lang yun, eto na. Titikman ko na.
Binuksan ko ang baunan at sumimoy ang mabangong amoy ng Beef Kaldereta. Natakam ako sa amoy palang, parang gusto ko na talagang bumili ng kanin sa kanto para kumain. Umupo ako sa bangketa sa tabi ng tindahan. Sumubo ako ng maliit na piraso ng karne na sinamahan ko nang konting sarsa. Hindi ko pa man nalulunok ay napangiti na ako nang malasahan ko ang ulam na bigay ni Marian.
Me: Ang sarap Chef! Ikaw talaga ang nagluto nito?
Marian: Chef ka dyan, oo naman! Masarap ba talaga?
Me: Yes Chef! Ang sarap. Ang creamy nang sarsa. Ang lambot ng beef. Hindi malansa. Tamang tama ang alat. Nilagyan mo ba ito ng cheese?
Marian: Paano mo nalaman?
Me: Ang creamy kasi. Yung pagka creamy nya parang may melted cheese. Di naman pwedeng Nestle Cream kasi di naman putla yun kulay ng sauce.
Natuwa ata sya sa comment ko kaya abot tenga ang ngiti nya.
Marian: Wow, detailed talaga. Hahaha! Tinatanong ko lang naman kung masarap.
Me: Pasensya na ha. Maselan talaga ako sa food pero eto, ang sarap talaga.
Marian: Thank you. Pero wala pa…