“Hello, sir!”, bati ko pagpasok ng room niya.
Nakaupo lang siya gilid ng kama. Tulala. Hindi niya ako binati kaagad. Parang malalim nanaman iniisip niya. He was feeling down for sure. Maybe scared? Or he was thinking too much.
“Sir?”, nilapag ko mga gamot niya sa maliit na table. “You have to drink these po. Nagdala na din po ako ng NSS at nebulizer po para if ever mahirapan po kayong huminga or umubo, gamitin niyo lang po ito. 4 ml po every 3hrs.”
“Nurse Janine, ganito ba talaga tong COVID?”, bigla niyang tinanong.
“Yes, sir, ganyan po talaga. Pero mild symptoms lang naman po yan. Ang iiwasan lang po natin ay yung mahirapan po kayong huminga at monitor na din po ng temperature niyo. Kapag tumaas po 39 degress, eh, medyo delikado na po yun. Pero huwag po kayong mag-alala dahil lagi ko naman po kayong i-checheck. You just to rest up, sir, and take your meds. Huwag na din po kayo mag-iisip masyado. Kayang kaya niyo po ito.”
“Hindi ko naman iniisip ang sakit nato, nurse. Mas iniisip ko pa kung may pamilya kayang mag-aalala sakin, tulad ng sa ibang tao…”, he sadly told me.
“Sir, oo naman po. For sure, mag-woworry ang family niyo po. Yun ay, kung ipapaalam niyo po sa kanila.”
Napahiga siya at halatang nagpipigil ng luha. His eyes were watery pero hindi bumabagsak yung tears. He looked very sad. Very down. Depressed din siguro dahil sa problem niya about his family. I stayed there for a while muna para lang masubaybayan siya at kausapin. Hindi ko naman talaga dapat ginagawa yun, at dahil madami pa akong pasyente. Pero iba kasi ang nararamdaman ko towards Lt. Pagkalinawan. Ewan ko ba. Ang hirap i-explain.
“Kung susubukan kong kausapin sila, baka lalo lang ako tablan ng sakit nato. Hindi ko kasi alam kung paano ko sasabihin. Hindi ko alam kung saan magsisimula. Ilang taon na akong hindi nakikipagusap sa pamilya ko. Hindi ko din alam kung tatanggapin nila tawag o text ko.”
“Family is always there for you, sir, no matter what! Kahit gaano pa po kalalim ang problema niyo, deep down, kadugo ka pa rin po nila. Lahat naman po kasi ng problema ay napag-uusapan nang maayos, hindi po ba?”
“Nurse, kung alam mo lang ang problema namin, panigurado mag-iiba ang sagot mo sakin.”
“Sir, ayaw ko din naman po malaman yun kasi it’s personal. Ang sinasabi ko lang ay sana bigyan niyo po ng chance ang family niyo na makausap ka at malaman ang iyong sitwasyon. Sa oras na ito, sila lang talaga magpapalakas ng loob niyo.”
Natahimik lang siya. Nagmuni-muni nanaman. Pero napawi na ang mga luha niya.
“Sa ngayon, nurse Janine, ikaw lang talaga nagpapalakas ng loob ko.”
Humawak siya sa braso ko, from the top of my PPE suit. Nakatayo lang kasi ako sa tabi ng bed niya.
“Sir, sorry, pero hindi niyo pwedeng hawakan yung suit ko at baka contaminated po.”
Bumitaw naman siya pero he was still looking at my eyes. “Thank you so much for doing this!”, he said.
“No problem, sir! Sige po, balik na lang ulit ako mamaya. Rest well, sir.”
Paglabas ko ng pinto, napabugtong-hininga ako. Hindi ko napigilang lumuha. Naaaw ako kay Lt. Pagkalinawan. Kung pwede lang, eh, ako na ang kokontak sa family niya. But I shouldn’t intrude on their privacy. Not unless, payagan niya ako na kontakin sila. Pero nung pababa ako, talagang ang lungkot ko. Parang nagkaroon na kasi ako ng connection sa kanya. Which is not ethical kasi I should only treat them as my patient, and nothing more than that. Pero hindi eh, iba si sir. Kakaiba nararamdaman ko sa kanya.
Pagbaba ko ng pantry, nandoon nanaman si Ejay at hinihintay ako. Napansin niya kaagad na medyo maluha-luha ang mga mata ko. Hindi ko naman din kasi mapunasan dahil bawal akong maghubad ng PPE during my rounds. Sa nurse station lang kami pwedeng magtanggal ng protective gears.
“Anong nangyari sayo?”, he asked.
“Wala. Don’t mind me.”
“Si Lt. Pagkalinawan nanaman yan, no?”
Hindi ako nagsalita at dahan-dahang naghubad lang ng aking PPE. I cleansed my hands. Put alcohol. Took a deep breath. Grabbed my tumbler para kumuha ng malamig na tubig. Pawis na pawis ako. Pagod na kaagad kahit kalahating araw pa lang nagagawa ko. Malungkot dahil sa mga nasabi ni Lt. Pagkalinawan, pero I had to suck it up!
Tumatyo si Ejay at lumapit sakin. Niyapos niya pisngi ko.
“Ok lang yan, gagaling din si sir.”
Sinubukan niya akong landiin pero umiwas ako sa kanya.
“No, huwag ngayon, Ejay, please.”
“Hm, okay. Sorry ah!”, parang siya pa ang nainis.
Hindi na lang ako nagsasalita. Nanahimik din siya. A few minutes later, he grabbed his gear at lumabas na lang ng pantry nang hindi na nagpapaalam. I just let him be. I didn’t need extra drama in my life!
Naupo muna ko habang iniinom ang tubig ko. Got my phone para tumawag sa parents ko. Kinamusta ko lang sila. Nakausap ko din ang nakababata kong kapatid na si Monique. Binilin ko na lang alagaan niya sila Papa habang wala ako sa bahay. Sinabihan ko din na huwag masyadong lumabas kung hindi naman kailangan. Siya lang kasi maasahan ko sa bahay ngayon.
Buong araw ay matamlay ako. I wasn’t 100% that day. Hindi ko alam kung dahil ba kay Lt. Pagkalinawan o baka masama lang gising ko noong araw na yun. When I got home, pagkatapos maligo at mag-disenfect, nagpunta kaagad ako sa kwarto ng mga magulang ko para yakapin sila. Nagkwentuhan kami konti at lagi akong pinapaalahanan na mag-iingat. After that, nagpunta naman ako sa kwarto ng mga kapatid ko. Niyakap ko din sila at nag-stay muna dun hanggang sa makatulog sila. Throughout that day, I only spent most of my time appreciating my family. Kasi kahit ganun ang trabaho ko, ay thankfully, hindi ko naman sila nahahawaan ng sakit. Thankful na din dahil wala akong fued sa pamilya ko tulad ni Lt. Pagkalinawan. Mas na-appreciate ko din ang buhay ko after realizing how lucky I am.
Day 5 – I was feeling better. Nawala na yung lungkot ko. Pero taliwas ito sa nararamdaman ni Lt. Pagkalinawan. Humupa na fever niya pero the rest of the symptoms ay nandoon pa din. Nakakaramdan na din siya ng paninikip ng dibdib. Hindi ko alam kung dahil ba sakit niya or sa anxiety or stress. Whatever it is, dapat ay ma-monitor ko pa din siya.
“Good morning, sir! How are you na po?”, as I walked inside his room.
“Tell me, what’s good about the morning?”, sarcastic niyang sagot sakin.
Hindi ako nakaimik. Tinulungan ko lang i-check ang kanyang temperature. Normal naman na. I helped him check his BP din. Medyo mataas sa normal pero still manageable naman. His heart rate though, ay medyo mabilis. It was 100+. So, sinubukan ko siyang pakalmahin.
“Sir, nakahiga lang ba kayo palagi?”, tanong ko.
“Oo.”
“Try niyo din po mag-unat ng buto. Tayo po kayo tapos konting stretching lang po. Mataas po kasi HR ninyo. Kinakabahan po ba kayo?”
“To tell you honestly, yes! Hindi ako makatulog kagabi. Ang daming pumapasok sa isip ko.”
Then he started crying. Hindi na niya napigilang umiyak. Muntik nakong maiyak din pero pinigilan ko lang dahil ayaw kong magpakita ng lungkot din. Mas lalo lang siyang ma-stress kapag ganun.
“Sir, huwag na lang po muna kayo mag-isip. Kung gusto niyo po bigyan ko kayo ng sleeping pills para po makatulog kayo sa gabi?”
Hindi siya sumasagot. Panay ang tulog ng luha niya. Humihikbi pa si Lt. Pagkalinawan. Hindi ganito ang ideal na recovery process. Lalo lang hihina ang immune system niya.
“Sir naman eh. Please po, huwag na kayong umiyak.”
Kinuha ko yung maliit na stool at tumabi sa kama niya. Kahit bawal ay hinubad ko ang kaliwang glove ko para hawakan ang kanyang kamay. I was trying to calm him. I was caressing it para alam niyang mayroong nag-aalala sa kanya. Kahit hindi ako kapamilya ay pinapakita ko na nandoon ako para sa kanya at hindi ko siya pababayaan.
Mahigpit din ang pagkaka-grip niya sa kamay ko. Medyo nag-subside na ang kanyang pag-iyak. Nahihimasmasan na si sir. Somehow, I think I was helping him. Kahit maliit na bagay lang ay malaking tulong na din.
“Nurse, diba bawal kang humawak sakin?”, bigla niyang napatanong.
“Yes, sir, forbidden po. Not unless we really have to. Or yung mga cases na sobrang ill na.”
“Please tell me, papunta na ba ako sa ganun?”
“No, sir, no! I believe na makaka recover kayo kaagad. Ganyan lang po talaga, sir, na-eexperience niyo lahat ng symptoms. Pero it doesn’t mean na may death sentence na kayo. You just have to believe that you can get through this, sir! All you need to think ay kung paano kayo makaka-recover. Yan lang dapat ang iniisip niyo.”, explained to him.
“Marahil tama ka nga. Sorry ah! I feel so alone lang kasi.”
“Don’t be. I am here lang po.”
“Maraming salamat sayo, nurse Janine.”
Nakatingin siya sa mga mata ko. Ang kaninag malulungkot na mga mata ay biglang nag-iba. Sincere na ito. I really felt the appreciation on his eyes. Parang may kakaibang spark nang nagkatitigan kami ni Lt. Pagkalinawan. Magkahawak pa din kami ng kamay. Hinihimas-himas ng thumb niya yung kamay ko. Nahihiya ako na parang may nag-uudyok sakin na kakaiba. Ewan ko, ang hirap i-explain.
“Kung pwede lang, hahalikan kita. Gusto kong magpasalamat sayo ng totoo.”, he suddenly mentioned.
“Sir?”, wala akong masabi.
“Yes, nurse Janine. I want to kiss you!”, inulit pa niya.
Tangina! Ano ba tong si sir! Na-inlove na yata sakin! Shit! Ano bang ginawa ko?! Parang may kilig din sakin kahit papaano. Gago ka, Janine! Hindi pwede! Hindi tama tong na-fefeel mo! But I can see it from his damn eyes! Iba yung pagkakasabi ni Lt. Pagkalinawan. Talagang galing sa puso! Nasapol niya ako kaagad!
Kaagad kong bumaklas sa hawakan namin. I sprayed his hand with alochol para safe pa din. Binalik ko glove ko sabay kuha ng mga gamit ko. Nagpaalam nako sa kanya at sinabing babalik na lang ulit mamaya. Hindi na din siya nagsalita pa at tinignan lang ako papalabas. Pagkasara ko ng pinto ay napahinga nanaman ako nang malalim. Shit, that cannot happen again, sa loob loob ko.
Pagbalik ko ng hapon, naging iba yung pakikitungo ko sa kanya. Medyo nahihiya na ako. But I still have to do what I needed to do. When I got inside, wala siya sa bed niya. Ilang seconds lang, lumabas siya from his C.R. Naka military sando at boxers lang si Lt. Pagkalinawan. Lumingo na lang ako kunwari sa labas para hindi naman kami magkahiyaan.
Nang mahiga na ulit siya sa kama, kinausap niya ako…
“Nurse, pasensya ka na kanina ah. I didn’t mean to scare you. Sinabi ko lang yung totoo. Huwag mo sanang ikagalit.”
“No, sir, it’s totally fine. Naiintindihan ko naman po. Wala po yun!”
Nagbigay ako ulit ng mga gamot niya at pinalitan ang hose ng kanyang nebulizer. Binigyan ko din siya ng iba pang gamot para makatulog siya nang mahimbing sa gabing iyon. Nag-try akong bilisan lang ang pag-stay ko doon para hindi na maging awkward pa ang situation.
“Nurse, can I hold your hand again?”, he requested.
“Sir? Uhm…”
“Please? Kumalma lang talaga ako kanina nung nahawakan ko kamay mo.”
Wala na din akong nagawa. I wanted to make sure na magiging ok siya throughout the rest of the day para makapagpahinga siya nang maayos. So, I grabbed the stool again para tumabi ulit sa gilid ng kama niya. He was laying on his back. Tinanggal ko ulit left glove ko para mahawak kamay niya.
“Ang lambot ng kamay mo.”, sabi niya sakin.
“Thank you, sir!”
“Swerte mapapangasawa mo. Dahil sobrang maalaga ka. You’re one of a kind.”, he seriously told me. “You would do anything para lang makatulong, even if it’s against protocols or hospital rules.”
“Sir, sana lang talaga walang makakaalam kasi for sure, tanggal ako sa serbisyo.”
“I can assure you, sa ating dalawa lang to. You can trust me.”, sabay himas niya sa kamay ko nang malumanay.
Nagbago ang paghimas niya. Parang may gusto siyang ipahiwatig. Kinakabahan ako. I didn’t know what to expect. Gusto ko nang umalis, sa totoo lang, pero parang ayaw ng katawan ko. Janine, WTF?!
“I can’t stop touching your hand. Sobrang lambot talaga. Nakaka-relax. Hmmmm…”
Nakapikit si Lt. Pagkalinawan habang sinasabi niya yun. Nang magawi mga mata ko sa left side, napansin kong nakaumbok yung ari niya sa boxers! Bakat na bakat ito! Puta! What the fuck did I just see?! Hindi ko na lang din pinapahalata na napansin ko. But damn, that was an eyeful!
“Uhm, sir… I need to go na po…”, trying to excuse myself.
He didn’t let go. Hindi din siya sumagot. Shit! Paano ba to?! Patuloy ang paghimas niya sa kamay ko. Ayaw ko namang tanggalin na lang kaagad. Was trying to sway my sight out of his erected cock, pero pilit na bumabalik ang tingin ko dito! Tangina! What’s happening to me?!
“Nurse, dito ka lang muna, please? I need you to calm me.”, his eyes were still shut.
Ano kaya iniisip niya?! Si sir naman eh! That was really awkward! But in some way, it was getting into me. Puta, nalilibugan ako! I think it was because of years na pagiging tigang. Sabayan pa ng pagkakabitin sa mga intimate moments namin ni Ejay. Fuck! Naghahalo-halo na!
Hindi ko na nagawa kung hindi titigan na nang diretsuhan ang kanyang sandata. It was fucking throbbing! Parang gustong pumiglas mula sa pagkakakulong sa boxers ni Lt. Pagkalinawan. Ang isip ko sinasabing tumayo na lang ako basta at iwanan na lang siya. But my body was telling me otherwise. Ang bigat ng mga paa ko! Putangina, Janine!
Binitawan na niya kamay ko. Nakapikit pa din siya. I can hear his deep breathing. The anticipation was so strong! Tumayo na ako from the small stool, pero hindi ako makalakad papalayo. Shit! My eyes were still glued on his cock! Janine, make up your mind!
Tinanggal ko ang nakaharang na upuan. Umupo ako sa tabi niya, sa mismong hospital bed niya. He was still closing his eyes, but he can feel me there. Matagal akong nakaupo lang. Ang bilis ng paghinga ko. Halos mag-moist na yung suot kong PPE dahil sa kapal ng hot breaths ko. Nakatingin pa din ako sa nakatagong ari niya. It was still pulsing like fuck! Galit na galit!
“Nurse Janine, help me, please?”, he sounded.
That was the last straw! Hindi ko na din kinaya ang tukso. Pucha! Bahala na!
Marahan kong hinawakan ang kanyang ispada mula sa labas ng kanyang boxers. Ang laki! Puta! Never held a dick that big before! At ang sobrang tikas nito! Dumampi bahagya ang mga palad ko tapos I tried to caress it, very gradually. Mabagal lang pero may higpit. May konting gigil. Habang ginagawa ko ito ay unti-unting napapababa ko ang boxers ni sir. Dahilan upang lumitaw nang bahagya ang ulo ng kanyang sandata.
“Hhhhmmmm…”, narinig kong ungol niya.
Behind my mask, napapakagat-labi ako. Natatakam ako kay sir. I felt the sudden horniness dahil sa laki ng titi niya! I was holding myself back! Huwag, Janine, huwag! Pero hawak-hawak ko pa din ang malaking ispada ni Lt. Pagkalinawan. Parang ayaw kong pakawalan!
After few strokes, tuluyan ko nang binaba ang kanyang boxers. Tumambad sa mga mata ko ang kabuuan ng kanyang pagkalalaki. Putangina! Iba talaga kapag sundalo! Napalunok ako. Napa-clear ako ng lalamunan. Shit! Malaki talaga!
I poised myself para magpatuloy sa paglalambing ng titi ni sir. Mabagal ko pa ding hinihimas-himas ang katawan ng ari niya. Napapakislot si Lt. Pagkalinawan tuwing napapadaan mga daliri ko sa ilalim ng helmet nito. Feeling ko, tinutumbok ko ang kiliti niya. So, lalo pa akong nagpursige sa area na yun. I focused my soft fingers there. Habang sinasabayan ng paghagod ng maputing palad ko.
“Hhhhhmmmm… Ang sarap, nurse Janine…”
Changed my pace. Binilisan ko ang pagsasalsal sa kanyang ari. Kung alam lang ni sir, sa loob ng suit ko ay naglalawa na puki ko. I was so fucking horny! But the goal was to ease his feelings. Hindi naman ako ang nangangailangan.
“Ang lambot talaga ng kamay mo… Uuunngggghhh!!”
Napapaangat ang balakang ni Lt. Pagkalinawan sa tuwing hinahagod ko ang titi niya. I quickened the masturbation. Harder and harder my hand went. Napansin ko ang paglabas ng konting semilya mula sa tip ng kanyang sandata. Shit! Gusto ko sana itong tikman pero hindi naman ako makapaghubad ng PPE. So, I continued. I became more aggressive. Tinakam ako nung precum niya!
“Aaaahhh!! Fuucck!! Ang sarap!!”
Pabilis nang pabilis. Pahigpit nang pahigpit. Namasa ang kanyang ari dahil humalo na ang precum niya sa kamay ko. I used it as lubricant para mas lalong smooth ang paghagod ko.
Lalong lumaki ang ari niya. Galit na galit ang mga ugat nito! Sunod-sunod na din ang paglabas ng precum niya. He was near. I sensed it! So, I thrived even stiffer. Sobrang bilis na talaga ng pagkilos ng kamay ko! Umiingay na din dahil sa katas ni sir!
“FUCK!! AYAN NAKOOOHHH!!! AAAAAHHHHHHH!!!”
Ayun na nga! Pucha! Parang bulkan na sumabog ang tamod niya! The pressure was so high na umabot yung semilya niya sa dibdib niya! Wow! Fuck! Ang sarap panoorin! Shit!
Binagalan ko ang pagsalsal ko hanggang sa mapalabas ko lahat ng katad ni Lt. Pagkalinawan. Hinihingal si sir sa sarap. Nakapikit pa din siya at hindi minulat ang mata simula pa kanina. I was checking all of his cum, natutulala ako sa dami nito. Parang matagal inipon! I wished I could suck it all dry! Fuck!
Nang makabalik nako sa ulirat, kinuha ko yung tissue para tulungan siyang maglinis. Naghugas na din ako ng kamay sa banyo. Pagbalik ko, nakaupo na si Lt. Pagkalinawan sa kama at nagpupunas pa din ng tamod niya. Nagmamadali na akong mag-ayos para makalabas na. Bago pa man ako makarating sa pinto, nag “Thank you” siya sakin. Hindi na lang ako sumagot pa at lumabas na lang.
Nagmamadali akong bumaba sa nurse station at papasok sa pantry. Still couldn’t believe I did such a thing. Ang bilis pa din ng heartbeat ko. Kabadong-kabado ako. I really hoped walang nakakita or makakaalam ng pag-break ko ng protocol. I was afraid to lose my job dahil doon.
Hinubad ko muna PPE ko. Umupo ako at uminom ng tubig. Kinakabahan ako pero tangina, libog pa din ako! Checked my pussy underneath my pants. Basang-basa! Shet!
Napaayos ako bigla nang pumasok sa pantry si Ejay. Hindi niya ko pinansin at tiniglan lang ako. Kumkuha lang siya ng tubig habang ako’y nakaupo lang. I was so fucking horny! Gusto kong magparaos pero hindi naman kami ok ni Ejay. Mas malakas ang kabig ng katawan ko. In the end, I just swallowed my pride. Putangina talaga, ang rupok ko!
Tumayo ako at lumapit sa kanya. Nagulat siya. I was hastily removing his PPE suit.
“Teka! Teka! Bakit ba?!”, sumbat niya.
“Please?”, begged him.
After his PPE got removed, hinawakan ko kaagad ang natutulog pa niyang ari. Binubuhay ko ito mula sa labas ng kanyang pants. Wala na lang nagawa si Ejay kung hindi hayaan ako. Siyempre, mas mahina pa din ang lalaki!
Kumuha ako ng isang upuan at nilagay sa tabi ng pintuan. Hinatak ko si Ejay at pinaupo. Mabilis kong binaba ang pantalon niya at salawal. I was caressing his cock para mas lalong mabuhay. I let it go momentarily para makapaghubad din pants. Pagkatapos nun ay pumatong na ako sa kanya. I was guiding his dick. Sumayad ang helmet nito pero pinipigilan ako ni Ejay.
“Ngayon hindi ka mapakali sakin?”, mayabang niyang sinabi.
“Please, I want this…”, used my angelic, submissive face.
Dahan-dahan na akong hinayaan ni Ejay. Slowly and surely, his manhood slid inside my soaking cunt. His dick parted the lips until it reached my innermost. Napasinghap ako. Tangina! Kanina ko pa to gusto!
Humawak ako sa door knob at ni-lock ito. Ang isang kamay ko nama’y nakasandal sa pader. Nagsimula akong magtaa-baba kay Ejay. Hindi ko na sinayang ang oras at binilisan ko na ito. He used his hands para mabuksan ang top ko. Inangat niya yung bra ko sabay subo sa matitigas kong utong. Napakapit ako sa ulo niya.
“Uuunnnnggghhhhh!! Fuuuucckkk!”, hiyaw ko.
Hindi ko na naiwasang umungol. Bahala na kung may makarinig samin. Grabe ang lukso ng libido ko noong arawa na yun! Patuloy kong binayo ang titi ni Ejay. He was holding my butt habang nakaangkla ang bunganga niya sa suso ko. I was having so much pleasure! Ang sarap! Ang sarap makipagkantutan! Puta!
Maya maya pa, may nagtangkang magbukas ng pintuan. Nang hindi makapasok, kumatok siya pero hindi ko binuksan.
“Shit! May tao!”, bulong sakin ni Ejay.
“No! Wait! Malapit nako! Please!”
“Janine, mayayari tayo nito!”, he was worried a hell.
Pero hindi pa din ako tumigil. Not now! I was already reaching my climax! Fuck! Bahala na! Makaraos lang!
Sinusubukan akong pigilan ni Ejay pero diniinan ko pagkakapatong sa kanya. He let go of my boobs na din dahil sa kaba. I plunged even harder on him. My woman juices were rushing inside my pussy. Gusto na nitong lumabas! Puntangina! Konti na lang! Konti na lang!
“Janine!! Tama na!!”
“UUUUUMMMMPPPPFFFFF!!!! SSSSHHHEEEETTTTT!!!”
And then I came! I fucking came!
Hindi pa ako nakaka-recover ay inangat nako ni Ejay. Nagmadali siyang nagbihis ng suit niya. He told me to get dressed na din pero ambagal pa ng kilos ko. Nanghihina pa ako. But he was insisting na kapag lalong tumatagal ay lalong magdududa mga tao sa labas. Kaya nama’y tinulungan na niya akong magbihis.
Pagkatapos lang ng ilang minuto ay natapos na kami. Nauna na siyang lumabas at halatang kabadong-kabado. Naiwan ako sa pantry at nagkunwaring kumakain na lang ng snacks. A few seconds later, may mga pumasok na ibang nurses. Nakatungo lang ako at hindi ko sila tinitignan. Pero alam kong pinatitingan nila ako or kami. I just stayed there like nothing happened.
The next days would be the most challenging moments of my professional life. Isa na dito ang pagbibigay notice kay Ejay na pabalikin na siya sa Pasig hospital. Sanctions will be given to us as per head nurse kasi talagang bulgaran na ang ginawa naming pagtatalik. Wala pang malinaw kung ano ang sanctions ko pero alam kong konting araw na lang ang natitira bago nila ako paalisin sa facility.
——————————————