Ako si Rocky. Isang propesor sa isang pampublikong unibersidad dito sa Nueva Ecija. 29 years old at my asawa.
“Pssstt….” Ito ang tunog na narinig ko mula sa aking likuran isang Linggo ng umaga habang ako’y nasa loob ng isang kapilya kung saan ako’y isang aktibong miyembro. Hindi ko binigyang pansin ang aking naririnig na ‘yon.
Ni hindi man lang ako nagkaroon ng motibo na lumingon. Maya-maya pa’y may lumapit sa akin na babae. Ang asawa ng pastor na destinado sa kapilyang kinabibilangan ko. Inabot niya sa akin ang isang papel. Isang papel na pamilyar sa aking paningin. Dito nakasaad ang pagkasunud-sunod ng mga gawain sa kapilya para sa araw na ‘yon.
“Salamat po” ito ang mga salitang binitiwan ko pagkatanggap ko ng papel na ‘yon. Ngumiti ang babae tiningnan ako ng malagkit saka umalis.
Ilang sandali pa ay tumunog na ang piano at nagsimula nang maglakad papuntang altar ang pastor at lahat ng involved para sa araw na ‘yon. Nagsimula na rin ang pagkanta ng bawat isa.
Sa kalagitnaan ng aktibidad na iyon ay kailangan kong ibuklat ang pahina ng papel na ibinigay kanina ng asawa ng aming pastor. Laking gulat ko nang mabasa ko ang nakasulat sa pahinang iyon. Isang sulat kamay gamit ang itim na tinta.
“See you in our meeting place tonight at 7:30. Doris.” Si Doris tulad ng sabi ko ay asawa ng pastor na destinado sa aming lugar. 41 years old. Maputi. Mas matangkad ng bahagya sa pangkaraniwang height ng isang Filipina. Wala pang anak. At isang nurse. Iniisip mo ba na may ginagawa kaming kababalaghan? Kung gayon ang masasabi ko lang ay tama ka. Matagal na kaming magkalaguyo. Paano nagsimula? Pwes makinig ka at namnamin mo ang bawat sasabihin ko para malaman mo kung paano namin sinimulang buuin ang makasalanan naming mundo.
Isang hapon ng araw ng Sabado noon at ako’y papasok na sa bathroom nang may narinig akong tumatawag sa pangalan ng asawa ko. Nakatapis lang ako noon. Tinungo ko ang amin pintuan para tingnan kung sino ang tao na isinisigaw ang pangalan ng aking asawa.
“Kayo po pala ate Doris. Tuloy po kayo.” pag-aaya ko sa kanya.
“Nandiyan ba si Rina, Bro?” tanong niya sa akin. “Yayayain ko sana siya sa birthday party ng anak ni Sister Liza” mabilis nitong dagdag.
“Pumunta ng grocery ate e. Pero siguro parating na yun” sagot ko naman sa kanya. “Pasok ka na lang muna ate at itetext ko siya para sabihin na hinihintay mo s…
“Pssstt….” Ito ang tunog na narinig ko mula sa aking likuran isang Linggo ng umaga habang ako’y nasa loob ng isang kapilya kung saan ako’y isang aktibong miyembro. Hindi ko binigyang pansin ang aking naririnig na ‘yon.
Ni hindi man lang ako nagkaroon ng motibo na lumingon. Maya-maya pa’y may lumapit sa akin na babae. Ang asawa ng pastor na destinado sa kapilyang kinabibilangan ko. Inabot niya sa akin ang isang papel. Isang papel na pamilyar sa aking paningin. Dito nakasaad ang pagkasunud-sunod ng mga gawain sa kapilya para sa araw na ‘yon.
“Salamat po” ito ang mga salitang binitiwan ko pagkatanggap ko ng papel na ‘yon. Ngumiti ang babae tiningnan ako ng malagkit saka umalis.
Ilang sandali pa ay tumunog na ang piano at nagsimula nang maglakad papuntang altar ang pastor at lahat ng involved para sa araw na ‘yon. Nagsimula na rin ang pagkanta ng bawat isa.
Sa kalagitnaan ng aktibidad na iyon ay kailangan kong ibuklat ang pahina ng papel na ibinigay kanina ng asawa ng aming pastor. Laking gulat ko nang mabasa ko ang nakasulat sa pahinang iyon. Isang sulat kamay gamit ang itim na tinta.
“See you in our meeting place tonight at 7:30. Doris.” Si Doris tulad ng sabi ko ay asawa ng pastor na destinado sa aming lugar. 41 years old. Maputi. Mas matangkad ng bahagya sa pangkaraniwang height ng isang Filipina. Wala pang anak. At isang nurse. Iniisip mo ba na may ginagawa kaming kababalaghan? Kung gayon ang masasabi ko lang ay tama ka. Matagal na kaming magkalaguyo. Paano nagsimula? Pwes makinig ka at namnamin mo ang bawat sasabihin ko para malaman mo kung paano namin sinimulang buuin ang makasalanan naming mundo.
Isang hapon ng araw ng Sabado noon at ako’y papasok na sa bathroom nang may narinig akong tumatawag sa pangalan ng asawa ko. Nakatapis lang ako noon. Tinungo ko ang amin pintuan para tingnan kung sino ang tao na isinisigaw ang pangalan ng aking asawa.
“Kayo po pala ate Doris. Tuloy po kayo.” pag-aaya ko sa kanya.
“Nandiyan ba si Rina, Bro?” tanong niya sa akin. “Yayayain ko sana siya sa birthday party ng anak ni Sister Liza” mabilis nitong dagdag.
“Pumunta ng grocery ate e. Pero siguro parating na yun” sagot ko naman sa kanya. “Pasok ka na lang muna ate at itetext ko siya para sabihin na hinihintay mo s…