CHAPTER 6
Alam ko sa aking sarili na hindi matutupad ang aking naunang plano. Marco showed me the love that I’ve been finding for so many years. At hindi ko magagawang iwan ang taong nagparamdam sa akin ng pagmamahal na nais kong makamit.
Lumipas ang isang buong buwan na halos siya ang kasama ko sa araw-araw. Tinulungan niya akong makahanap ng magandang apartment na malapit sa dagat. Halos araw-araw ay palagi niya akong binibisita. May dala siyang kung anu-ano. Pagkain, bulaklak, tsokolate, at iba pang mga bagay na sa tingin niya ay magpapasaya sa akin.
Pero hindi naman iyon ang kailangan ko. Kahit wala siyang dala, basta makita ko siya, ay ayos na ako.
Sa hindi kalayuan mula sa aking apartment, mayroong mga puno ng aroma. Mayayabong ang dahon nito kaya nagmumukhang liblib ang lugar. Iyon ang palaging pinupuntahan namin ni Marco kapag gusto naming malayo sa karamihan ng tao.
Naging safe place at hide out namin ang lugar na iyon. Magdadala lang ako ng tela bilang pan-sapin sa aming mga likuran para puwede kaming humiga kung aming naisin.
Doon kami kakain ng meryenda, doon kami magme-make out, tuwing papalapit na ang gabi para kahit may dumaang bangka ng mga mangingisda ay hindi kami nito makita.
Ngunit iba ngayong araw. Maaga palang ay pumunta na siya ng apartment ko. Sinusulit niya ang ilang araw bago bumalik sa eskuwela. Mabuti nalang ay nakabihis na ako nang abutan niya ako sa kuwarto.
Sa araw na ito, naisipan kong magsuot ng t-shirt at ng pantalon. Pero mukhang hindi niya iyon nagustuhan nang makita ko ang kaniyang pagngiwi nang pasadahan ang suot ko.
“Babe, come on. Wear something sexy or revealing. Alam mo namang birthday ko hindi ba? Gift mo na sa akin,” nakangusong sambit niya.
Nag-alangan naman ako.
“Pero babe, maaga pa kasi. Mataas pa ang sikat ng araw. Isa pa, may regalo na akong hinanda para sa’yo.”
Mas lalong humaba ang kaniyang nguso nang marinig ang sinabi ko.
“Hindi mo ba talaga ako mapagbibigyan babe?”
Bumagsak ang kaniyang balikat at lumungkot ang kaniyang mga mata. Sa lahat ng ayaw kong makita kay Marco, iyon ay ang pagiging malungkot niya. Sobrang importante niya sa akin kaya kahit na anong hilingin niya ay handa akong ibigay.
Tumuwid ako nang tayo sa harapan niya at marahang tumingala para abutin ang kaniyang pisngi gamit ang aking mga palad.
Nakanguso pa rin siya nang magtama ang aming mga mata.
“Sige na nga, payag na ako. Ano bang damit ang gusto mong suotin ko? Lahat na yata ng damit na mayroon ako ay nasuot ko na.
Lumabas siya sandali sa living room at may kinuhang paper bag.
“Siyempre pinaghandaan ko ito.”
Naningkit ang mga mata ko sa kaniya saka kinuha ang paper bag na kaniyang hawak.
Dahan-dahan ko itong binuksan at tiningnan ang laman niyon. Kumunot ang aking noo nang makitang sobrang revealing ng damit na binigay niya sa akin.
Itinaas ko ito at nakanganga akong bumaling sa kaniya.
“Seryoso ka ba? Susuotin ko talaga ito?”
Umupo siya sa maliit na couch at ipinatong ang kaniyang braso sa sandalan at nagde-kuwatro nang upo habang nakatingin sa akin.
“Yes, I think bagay sa iyo ‘yan, babe.” Kumindat pa siya dahilan para tumalon ang puso ko. It happens every single time he winks at me. Ang lakas talaga ng dating niya at dalang-dala naman ako.
“Teka, isusukat ko lang.” Itinuro ko ang CR. Pumayag naman siya. Pagpasok ko sa loob, agad kong hinubad ang suot kong damit. Ang tanging naiwan ay ang bra at panty ko. Nang suotin ko ang palda, nakita kong halos hanggang ilalim lang ng aking puwet ang natatakpan nito. Habang ang tube naman ay hanggang sobrang liit at halos kita pa ang underboob ko.
Inalis ko nalang ang pagkakatali ng aking buhok para kahit paano ay matakpan ang parte ng likod ko na kitang-kita.
Hindi ako mapakali dahil sa bawat hakbang ko ay umaangat ang ilalim ng palda ko, dahilan para makita na ang puwetan ko.
Lumabas ako para magreklamo.
“Babe, nakikita naman ang undergarments ko. Hindi bagay yung damit sa akin.”
Humugot siya ng malalim na hininga at umiling.
“Bagay sa’yo yung damit babe, ang hindi bagay sa outfit mo ay iyong undies mo. What if alisin mo nalang tapos tingnan natin ulit?”
Kumabog ang dibdib ko sa sinabi niya.
“What? Susuotin ko ng walang underwear? Baka naman masilipan ako niyan, babe.”
Umiling si Marco.
“Subukan lang nila, babe. Ako ang makakalaban nila. Pero ayaw mo niyon, may thrill? Nakikita ng ibang tao ang katawan mo, pero hindi nila mahahawakan dahil akin ka lang? Alam nilang hanggang tingin lang sila. Mga kawawa.”
Tumayo siya at lumapit sa akin. Pinatalikod niya ako at hinawakan sa aking balikat at marahang tinulak papasok sa loob ng banyo.
“Sige na, try mo lang. Tingnan ko ulit kung bagay.”
Wala naman akong nagawa kundi sundin ang gusto niya. Pagpasok ko sa loob ng banyo ay inalis ko ang hook ng aking suot na bra, ganoon din ang aking seamless panty. Hinila ko ulit pababa ang aking palda, ganoon din ang tube.
Nang tumingin ako sa salamin ay kitang-kita ko ang pagkakabakat ng korona ng aking dibdib.
Paano ko ito tatakpan mamaya? Nakakahiya kapag nakita ako ng ibang tao na ganito. Gusto kong maiyak, pero may kung ano ring kiliti ang nabubuo sa aking sistema na nagsasabing minsan ko lang naman ito subukan, bakit hindi ko pa lubos-lubusin?
Nang lumabas ako, agad bumaling sa akin ang paningin ni Marco. Pinasadahan niya nang tingin ang aking buong katawan. Kitang-kita ko ang paglunok niya. Tila pinawisan din ang kaniyang noo dahil sa hitsura ko.
“Shit, babe. Ang hot mo.”
Ilang beses siyang napamura habang naglalakad palapit sa akin.
“Ang tigas na oh,” aniya saka inilapat ang kaniyang palad sa aking dibdib at kinalabit ng kaniyang daliri ang naninigas na dalawang korona ng aking dibdib.
Napapikit naman ako at napaungol.
“Shit, siguradong-sigurado ako na maiinggit talaga sila sa akin mamaya.”
Nang marinig ko ang salitang “sila” ay agad akong bumaling sa kaniya.
“Sila? Sino ang tinutukoy mo?”
Tila natauhan naman siya at napailing.
“Wala babe,” aniya saka hinalikan ang aking labi at pisngi.
“Sa dating lugar naman tayo pupunta, ano?” kinakabahang tanong ko.
Nang tumango siya ay saka ako nakahinga nang maluwag. At least kahit doon kami pumunta, wala namang gaanong tao na makakakita sa akin na ganito ang suot ko. Kilala ako ng iilan sa lugar na ito bilang nobya ni Marco. Pero ni minsan ay hindi nila ako kinausap o nilapitan man lang.
Wala namang kaso iyon sa akin. Ang mahalaga, nagagawa ko kung anong gusto ko sa buhay ko at higit sa lahat masaya akong nakakasama ko si Marco.
Sakay ng kaniyang sasakyan, nagtungo kami sa liblib na lugar. Walang gaanong dumadaan na sasakyan sa highway dahil tanghaling tapat.
Pagbaba ko sa sasakyan, agad akong napayakap sa aking sarili nang maramdaman ang init ng sikat ng araw na dumampi sa aking balat.
Mabilis akong tumakbo patungo sa malilim na bahagi ng daan.
“Mauna ka na roon sa hide out, babe,” utos ni Marco.
Nakangiti naman akong sumunod sa kaniya. Nakita kong mayroon siyang kinuha na gamit sa likuran ng sasakyan. Pagdating ko sa hide-out namin ay napansin ko ang kakaibang ayos nito. Dati-rati ay kami pa ni Marco ang magkatulong sa paglalatag ng tela rito, pero ngayon, maayos na ito at handang-handa na. May mga unan sa bawat sulok nito at mayroong harang ang paligid. May maliit na portable television at mga wires. Mas comfortable din ang inuupuan namin dahil cushion ito na mayroong bed cover.
“Anong meron?” tanong ko sa kaniya pagkaupo niya sa tabi ko.
Inalis niya ang kaniyang suot na sapatos, pati na rin ang kaniyang medyas.
“I told you, it’s my birthday. Ayoko namang dito tayo magce-celebrate ng birthday ko tapos hindi man lang ako naghanda.”
Napangiti naman ako sa tinuran niya. Nang mapansin niya ang reaction ko ay napangiti rin siya.
“What?” aniya.
Umiling ako.
“Imbes na kasi ako ang mag-surprise para sa’yo, ikaw pa ang naghanda. Pakiramdam ko tuloy parang ako ang may birthday.”
Tumawa siya.
“You don’t have to. Alam ko naman kasing ibibigay mo sa akin mamaya ang birthday gift na gusto ko.”
Naningkit ang aking mga mata nang marinig iyon. Halatang may pinaplano na naman kasi siyang sigurado akong hindi ko matatanggihan.
“But before that, let’s eat first? Marami akong dinalang pagkain. Gusto ko kasing kumain ka muna bago mo ibigay sa akin ang regalong gusto ko.”
Tumango naman ako sa kaniya.
“Okay,” tipid na sambit ko.
Kumain kami nang pagkain na dala niya. Pagkatapos ay inihanda na niya ang panunuorin namin. Ang sabi niya, magugustuhan ko raw iyon at bagay na bagay sa hitsura ko ang panunuorin namin. Binigay niya sa akin ang isang pares ng kaniyang earphones.
Excited akong umayos nang higa sa tabi niya. Nang mag-play ang palabas, agad kong nakita ang isang babae na nakapalda. Nakaupo ito sa sofa habang may lalaking lumapit dito. Nakaupo naman ang lalaki sa kabilang couch. Huli ko na napansin na halos pareho kami ng outfit ng babae. Wala itong suot na bra, at nang masilip ang pang-ibaba niya ay wala rin itong suot na underwear.
Napalunok ako nang maramdaman ang paghaplos ni Marco sa binti ko.
“You look like her. Pero mas maganda ka. Mas makinis at higit sa lahat, mas sexy,” bulong niya sa aking tainga.
Pinanuod ko ang sunod na ginawa ng babae. Nilaro nito ang kaniyang sariling dibdib at tila ba inaakit ang lalaki na nakamasid sa kaniya.
“I want you to do the exact thing she’s doing.”
Gulat na tumingin ako kay Marco.
“What?”
“You heard me, babe,” aniya saka masuyong hinaplos ang pisngi ko.
“That’s what I want for my birthday,” he pleaded.
Napalunok ako.
“Are you doing a roleplay? Ngayon?”
Ngumisi siya at tumango.
“Alam mo na ang roleplay huh?”
Nakagat ko ang aking ibabang labi.
“Yeah, because I… uh… watch porn too. Kaya alam ko kung anong roleplay.”
Mas lalong lumawak ang ngisi niya.
“That’s actually good, baby.”
Agad na pinatay ni Marco ang palabas na pinunuod namin at pinalitan ng sexy instrumental background ang tugtog na pareho naming naririnig.
“Do you want to sit on top of me, babe?” mahina niyang bulong.
Kagat ang aking ibabang labi, tumango ako sa kaniya.
Umayos siya nang higa. Ako naman ay dahan-dahang pumuwesto sa itaas niya. Napaungol ako nang mahina nang tumama sa tela ng kaniyang suot na short ang aking labi ng aking hiyas.
“Play with your breasts, babe,” he said breathily.
“And grind your hips on my top.”
Ginawa ko naman ang kaniyang utos. Pakiramdam ko, isa akong bayarang babae na ginagawa lahat ng kaniyang gusto. May parte sa akin na gustong tumanggi, ngumit may parte ring gusto kong gawin ito dahil alam kong mas magiging masaya si Marco.
“Ugh, go on,” aniya. Tinaas niya na ang aking suot na palda at binaba ang suot tube kaya kahit nakaharang ang mga ito sa katawan ko, kitang-kita pa rin niya ang katawan ko.
Wala akong maitago. Nang hindi na siya makapagpigil pa, hinubad niya na ang suot niyang short. Huli ko na napansin na wala siyang suot na brief.
Hinawakan niya ang aking beywang, itinutok sa aking pagkababae ang kaniyang naghuhumindig niyang pagkalalaki. Nakagat ko ang aking ibabang labi habang nararamdaman ko ang pagpasok nito sa loob ko. Ah, it felt so good!
He was guiding me, while I was moving on his top.
Hindi pa man nagtatagal ang aming ginagawa ay panay mura na ang lumalabas sa kaniyang bibig.
“Lalabasan na yata ako agad,”
Nagsimula siyang salubungin ang aking galaw. Pabilis nang pabilis.
Nakanganga na rin ako dahil sa sarap na nararamdaman ko. Nakakawala sa huwisyo ang kaniyang pagsalubong sa galaw ko.
“Malapit na rin ako.”
Bumangon siya ay pinaikot niya ang kaniyang mga braso sa aking beywang mabilis na hugot-baon ang ginawa niya.
“Ugh!” ungol ko nang mauna akong labasan kumpara sa kaniya.
Nang matapos siya ay hindi pa rin siya tumigil.
“Can you show me your wetness, baby?”
Nahihiya akong tumayo at pinakita sa kaniya ang aking kaselanan. Napangisi naman siya at muli akong pinaupo sa itaas niya.
Muli niyang hinawakan ang aking dibdib at nilaro ito.
“Good girl, Celine. Stay that way, baby. Please don’t change. Ever.”
CHAPTER 7
“Do you really think it’s the best idea na ipakilala mo ako sa friends mo? Hindi ako mayaman, Marco. Baka kung ano lang ang sabihin nila sa akin kapag nakita nila ako.”
Nakaharap ako sa salamin at sinisipat ang hitsura ko. Pagkatapos ng nangyari sa amin sa hide-out, inimbita ako ni Marco na sumama sa kaniya sa isang resort sa kabilang bayan. Naghanda raw kasi ang mga kaibigan niya para sa kaniya.
Wala sa plano niya ang tungkol sa pagpa-party, ito lang daw talaga ang mga pasimuno.
Magmula sa biyahe ay kanina pa ako nag-iisip kung sasama ako. Hanggang ngayon, hindi pa rin ako mapakali. Akala ko kasi ay pasusuotin niya ako ng revealing clothes kapag pumunta kami sa Del Rama—ang kabilang bayan kung saan ama ng kaniyang kaibigan ang Mayor doon.
“Ano naman kung hindi ka mayaman? Ano naman kung may sabihin silang masama sa’yo. Ako lang ang nakakakilala sa’yo, Celine. Kaya kahit anong sabihin nila, hindi iyon mahalaga dahil ang importante, kilala kita. Tayong dalawa lang ang importante. Kung anong tingin mo sa akin at kung anong tingin ko sa’yo. Naiintindihan mo ba iyon?”
Hinawakan niya ang baba ko at tinaas ang mukha ko para magtama ang aming paningin.
“Hindi mo kailangang mag-alala, babe.”
Inilapit niya ang kaniyang mukha sa akin at hinalikan niya ako sa labi. Sabay dakot sa puwetan ko at pinisil ito. Dahil sa ginawa niya ay napasinghap ako.
“Babe!” saway ko sa kaniya pero tinawanan niya lang ako.
Bumalik siya sa pagkakaupo sa couch at pinagmasdan ako.
“What if yung suotin mo nalang ay yung suot mo kanina? You look hot when you’re wearing it.”
Nag-init ang aking mukha nang maalala ang nangyari sa amin sa hide-out.
“Gusto mo bang pagpiyestahan ako ng mga kaibigan mong lalaki kapag nakita nila ang suot ko? Parang gusto mo namang ipakita sa kanila ang katawan ko kung ganoon.”
Sandali siyang tumahimik at nag-isip. Sinamaan ko naman siya nang tingin.
“You’re really thinking about it, huh?”
He smirked.
“You know, I’m just kidding, babe. Akin ka lang. Akin lang ang katawan mo. Akin lang ang lahat sa’yo. You understand that?”
May kung anong kumiliti sa aking puso. Tumango ako sa kaniya at ngumiti.
“Say it, Celine. Sabihin mong akin ka lang.”
Tinapos ko ang aking pagsusuklay at humarap ako sa kaniya.
“Sa’yo lang ako babe.”
“Say my name, Celine.”
Lumunok ako.
“Sa’yo lang ako, Marco. Sa’yong-sa’yo lang.”
He stood up and walked near me.
“Nakakagigil ka talaga kahit kailan,” aniya nang lumapit sa akin.
He bit my neck a little and suck it lightly.
“Your smell, your taste, everything about you is oh so addicting.”
Muli na naman niyang pinisil ang puwetan ko.
“I think we should go. Bago pa maubos ang pasensiya ko at mahubaran na naman kita. Sa susunod na kita pasasayawin ng nakahubad sa harapan ko.”
“What?” naguguluhang tanong ko.
“Babe, you love me, right? You will do what makes me happy, right?”
That’s true. But for some reasons, hindi ko alam kung tama pa ba itong ginagawa ko o nagiging tanga na ako. But for some reason, I feel like I am enjoying it. I am enjoying his company. I am enjoying this horniness. At hangga’t nag-e enjoy ako, wala namang masama kung gagawin ko kung anong gusto niya.
Marco is a spoiled man. Magmula sa mga magulang niya at mga kaibigan, lumaki siyang spoiled. Kaya bakit hindi ko siya i-spoil sa mga bagay na gusto niya?
“S-sayaw ako sa harapan mo nang nakahubad?”
Tumaas ang kaniyang kilay.
“Bakit hindi? Kaya mo naman iyon, hindi ba, babe?”
Tumango ako.
“Yes, babe. Anything for you.”
Ngumiti siya nang ubod nang tamis.
“Don’t worry babe, wala kang dapat ikahiya. Ang ganda-ganda mo, ang puti mo pa. Sobrang flawless mo. Hindi ko alam kung paano ako naging ganito kapalad dahil naging girlfriend kita.”
Hanggang sa makarating kami sa labas at sumakay sa kaniyang sasakyan, wala siyang ibang sinabi kundi papuri tungkol sa akin. Masaya ako na naririnig iyon mula sa kaniya. Ibig sabihin, naa-appreciate niya ang hitsura ko.
“Sigurado akong maiinggit ang mga kaibigan ko sa akin kapag nakita ka nila.”
Umayos ako nang upo sa passenger seat dahil bahagya akong nawala sa posisyon nang dumaan kami sa lubak na daan. Bahagya tuloy na lumilis ang aking suot na palda at sumilay sa kaniya ang suot kong panty na kulay puti.
“Shit! Singit mo palang babe, ulam na talaga.”
Agad ko tuloy binalik sa pagkakaayos ang aking palda.
“Oh, come on, ayaw mo man lang ba ako pakitaan ng maganda view riyan babe? Sakto, nasa malubak tayo na daan, kung aalisin mo ang bra mo, sigurado akong makikita kong tumatalbog ang dibdib mo. And that would be eye-pleasing. Lalo na sa akin.”
Hinampas ko siya sa braso.
“Babe naman, hindi naman tinted ang sasakyan mo eh. Isa pa, nakakahiya na. Wala na nga akong naitago sa’yo. Nakita mo na ang katawan ko nang ilang beses. Ang dibdib ko, lumaki na sa kakalamas mo. Hindi ka pa ba nagsasawa?”
Mahina siyang tumawa.
“Ako? Magsasawa? Never, Celine. Ikaw lang ang babaeng tinrato ko nang ganito. Sa lahat ng babaeng dumaan sa buhay ko, sa’yo lang ako nagpakita ng ganito kalalim na interes. It’s sound cheesy, pero nasa iyo na yata ang lahat babe. I promise, ito na ang last favor ko sa’yo ngayong araw. Please, please.”
Nag-puffy eyes pa siya. I’m so soft when it comes to him. Kahit sino naman siguro, as long as nasa intimate relationship ka with another person. Gagawin mo ang makakapagpasaya sa kaniya, kahit na minsan naiisip ko, medyo kabaliwan na ang bagay na ito.
“You really want me to remove my bra?”
“Uh huh.”
Binagalan niya ang takbo ng sasakyan. Sa bawat gilid ng daan, napapansin ko ang mga taong nagbibilad ng palay. Kaya medyo mabagal din ang takbo ng sasakyan. Kapag may lumingon sa gawin ng sasakyan, sigurado akong makikita nila ang katawan ko kung ‘di ako tatagilid or kung hindi ko tatakpan ang katawan ko.
“Okay, para hindi ka na ma-mroblema, kahit bra mo nalang ang hubarin mo. Leave the t-shirt. Para hindi ka na ma-praning.”
“Thank God!” mahina kong sambit dahilan para matawa siya.
“Oh no, you must not thank Him. You must thank me. Because I spared you from being wholly naked.”
Ngumuso ako.
“Edi, thank you,” sambit ko saka inirapan siya.
Pagkaalis ko ng bra ko, nagulat ako nang abutin niya agad ang kanang dibdib ko.
“Itaas mo yung damit mo,” utos niya.
Saktong maraming tao ang nasa daan nang sambitin niya iyon.
“Come on, babe.”
Wala akong nagawa kundi itaas ang damit ko. Kasabay ng pagtaas ko ay pagbusina niya sa mga ito kaya napalingon sa amin.
“Marco!” inis na sambit ko.
Pero hindi niya ako pinansin. Bagkus ay pinabagal pa niya ang takbo ng sasakyan at pinakita sa mga matatandang lalaki na nagbibilad ng palay kung paano niya lamasin ang dibdib ko.
Tumalikod lang ako sa mga ito para hindi nila makita ang hitsura ko. Pero wala na, huli na. Nakita na nila kung paano laruin at lamutakin ng mga kamay ni Marco ang aking dalawang dibdib.
“Babe, glance at them. Look how thrilling it is.”
Ang lakas ng kabog ng dibdib ko. I know Marco is just joking. O baka para sa kaniya ay nakakatuwa itong ginagawa niya. Pero natatakot ako na kinakabahan. This is not what I want.
Tumitig ako sa kaniya. Nang makita niyang maluha-luha na ako ay huminto siya sa kaniyang ginagawa at mahinang nagmura.
Pinasibad niya nang mabilis ang sasakyan. Mabuti nalang ay nakasuot ako ng seatbelt dahil kung hindi baka nawala na ako sa upuan.
Nang wala na ang mga tao ay iginilid niya ang sasakyan at saka humugot ng malalim na hininga.
Tiningnan niya ang hitsura ko. Halos sabog ang buhok at hindi pa rin maayos ang pagkakababa ng damit ko.
Inalis niya ang seatbelt sa katawan niya at humarap siya sa akin.
“Babe? I’m sorry,” mahinang bulong niya sa akin. Hindi ako humarap sa kaniya. Pero nang hawakan niya ang kamay ko, doon ako nakaramdaman ng pagkalma kahit sa totoo ay kumakabog pa rin ang dibdib ko sa kaba.
“Bakit mo ginawa iyon?” tanong ko sa kaniya, medyo nanginginig ang boses ko, dahil sa nangyari.
“It wasn’t my intention to do that, babe. I promise. Nadala lang talaga ako.”
Kinagat ko ang aking ibabang labi.
“Ang sabi mo, gusto mong ikaw lang ang nakakakita ng katawan ko. Bakit mo pinakita sa iba.”
Umiling siya.
“I don’t know. Siguro ay dahil gusto ko lang silang inggitin. Hindi ko talaga sinasadya, babe. I’m so sorry. I promise, I won’t do it again. You’re right, sabi ko ako lang dapat ang makakakita nito. I promise I won’t show your body to anyone again. I swear you that. Kahit mam*tay pa ako sa harapan mo ngayon.”
Umiling ako at hinawakan ang kamay niya.
“Please don’t talk about it. Babe, it’s fine. Okay na ako. Just please, don’t do it again, okay ba iyon?”
Hinawakan niya ang pisngi ko at saka tumango siya.
“Yes, babe. I won’t do it again. That’s a promise.”
Hinalikan niya ako sa pisngi hanggang sa tuluyan akong kumalma.
CHAPTER 8
Nanatili kaming tahimik ni Marco sa biyahe. Pero maya’t-maya ay nililingon niya ako para tingnan kung ayos na ba ang pakiramdam ko.
Aaminin ko, masama ang loob ko sa kaniya. I was mad actually. Naiinis nga ako sa sarili ko kung bakit hindi ko man lang magawang mag-walk out o magsabing hindi nalang ako sasama.
Sa buong buhay ko, ito palang ang unang pagkakataong masasabi kong nagmahal ako ng isang tao. Kaya gusto kong mag-work out ang unang relasyon ko. Marco promised me that he’ll marry me in the future. At sino ba naman ako para tanggihan siya kung aalukin niya ako ng kasal?
Isa pa, mabait naman talaga si Marco. Spoiled lang talaga at hindi sanay na tinatanggihan. Ako ang uri ng taong hahanapin ang kabutihan sa puso ng isang tao kahit gaano pa ito kasama. Hindi ko sinasabing masama si Marco.
Oo, mali yung ginawa niya kanina, pero hindi ibig sabihin niyon ay masama na siya. Isa pa, sa isang buwan naming relasyon, iyon palang ang unang pagkakataon na nakagawa siya ng pagkakamali.
“Galit ka pa ba?” tanong niya pagkaliko ng sasakyan sa isang daan na sa bandang gilid ay may nakalagay na karatulang ‘WELCOME TO VILLA JACINTA.
Ang sabi ni Marco, isa raw ito sa mga dinarayong resort dito sa Del Rama. Pero dahil birthday niya ngayon, nirentahan daw ito ng kaniyang mga kaibigan para surpresahin siya.
Bumaling ako sa kaniya at tipid na ngumiti.
“Hindi na.”
Narinig ko ang kaniyang pagbuntong-hininga. Kitang-kita ko rin ang pagsisisi sa kaniyang hitsura.
“Just don’t do it again, babe. Okay ba iyon? Wala namang problema sa akin kung gusto mong makita ang katawan ko eh. Alam mo namang hindi ko magagawang tumanggi sa’yo. Ayoko lang noong minamanyak mo ako sa harapan ng ibang tao.”
Pagkahinto ng kaniyang sasakyan sa parking lot ay agad siyang umayos nang upo at humarap sa akin. Kinuha niya ang kamay ko at hinalikan ang likuran nito.
“I’m really sorry, babe. Promise, hindi ko na uulitin.”
Nang mapansin kong nangingilid ang kaniyang luha sa kaniyang mata ay hinawakan ko ang kaniyang pisngi.
“Okay na, huwag ka nang umiyak diyan,” sabi ko habang mahinang tumawa.
Kinagat niya ang kaniyang ibabang labi at nag-puppy eyes pa.
He opened his arms, inviting me for a hug.
“Sige nga, kung hindi ka na galit, yakapin mo ako?”
Ngumiti ako nang matamis saka inalis ko ang seatbelt na nakaharang sa katawan ko. Yayakap palang ako sa kaniya nang bigla niya akong hinawakan sa aking beywang at binuhat ako para mapaupo sa kaniyng kandungan.
Impit akong napatili sa ginawa niya. Maliwanag ang paligid kaya naman agad akong luminga-linga dahil baka may dumaan sa kinaroroonan namin. Ngunit naalala kong wala nga palang tao rito bukod sa kaniyang mga kaibigan na sa tingin ko ay nasa beach na ngayon.
Nang maiupo niya ako sa kaniyang binti ay agad niya akong hinalikan sa leeg.
“Babe? Hindi pa ba tayo lalabas?”
Sumimangot naman siya.
“Babe, haven’t you heard about make-up s*x? We just got into a fight. Hindi ako papayag na walang make-up sex.”
Ngumuso ako.
“We just had sex sa hide-out kanina.”
Bigla naman siyang nalungkot.
“Ayaw mo ba? Sayang naman, babe. Sinusulit ko na nga lang ang ilang araw na magkasama tayo dahil malapit na ang pasukan. I have three remaining days. Tapos ito na ang huling araw na magkasama tayo dahil yung dalawang araw, sabi ni Papa, dapat daw ay nag-aasikaso na ako para sa pagpasok sa kolehiyo.”
May lungkot na dumaan sa sistema ko.
“Ibig bang sabihin, hindi na tayo magkikita ulit?”
Kumunot ang kaniyang noo.
“Huh? Bakit naman? No! Papasok lang ako sa school sa weekdays, tapos kapag weekend, bibisitahin kita. Sa’yo ako buong weekend. Puwede nating gawin lahat kahit ano basta magkasama tayo.”
Kahit na, pakiramdam ko ay malulungkot ako kapag nangyari iyon. Isang araw nga lang na hindi kami magkita ay nalulungkot na ako. Siya lang ang rason ko kung bakit ako nananatili rito sa Paso De Blas. Kapag nag-focus na siya sa pag-aaral, sigurado akong mawawalan na siya ng oras sa akin.
Paano kung makakilala pa siya ng magandang babae sa eskuwelahan? Paano kung magustuhan niya iyon?
Hindi ko yata kakayanin kapag iniwan niya ako para sa ibang babae.
“Babe? Something’s wrong?”
Tumingin ako nang diretso sa mga mata niya. Ang aking kamay ay inihawak ko sa kaniyang batok bilang suporta ko sa aking sarili.
“Malayo ba yung community college dito sa Paso De Blas?” tanong ko sa kaniya na nagpataas ng kaniyang kilay.
“Bakit mo naman natanong?”
Nagkibit-balikat ako.
“Wala lang, nag-aalala lang ako dahil paniguradong marami kang makikilalang maganda sa eskuwelahan na papasukan mo.”
Ngumisi si Marco.
“How many times am I going to tell you, na ikaw ang pinakamagandang babae rito sa Paso De Blas? Ikaw lang ang maganda sa mga mata ko, Celine. Ikaw lang at ang maganda mong katawan,” aniya saka marahang pinalo ang aking puwetan.
“Marco!”
Mahina siyang tumawa saka tumango-tango.
“Okay, hindi na kita kukulitin. Bumaba na tayo para maipakilala kita sa mga kaibigan ko. Paniguradong kanina ka pa nila hinihintay.”
“Ako talaga? Bakit ako ba ang may birthday? Isa pa, hindi naman ako ang kaibigan nila, babe,” sabi ko nang makabalik na ako sa aking puwesto.
Inayos ko ang suot kong t-shirt at ang denim na short na above the knee. Mabuti nalang talaga at hindi na siya umangal sa suot ko na ito.
Nagmukha akong disente kahit paano.
“Sinabi ko sa kanila na isasama ko ang girlfriend ko. Kaya naghanda rin sila ng maraming pagkain para hindi sila mapahiya.”
Nang bumaba kami, agad siyang lumapit sa akin at pinulupot niya sa aking beywang ang kaniyang braso. I like his possessiveness. Iyon tipong mararamdaman mo talaga na importante ka at ayaw niyang maagaw ka ng iba.
Sa hindi kalayuan ay natanaw ko ang mga tent na nakatayo sa buhanginan. Mayroong iilang mga tao sa tabing-dagat. Hindi mainit dahil sa mga ulap na tumatabon sa araw kaya naman masayang naglalaro ang mga babaeng nakasuot ng two-piece kasama ang mga lalaking nakasuot naman ng boxers.
“OMG! Marco is here na!” sigaw ng isa sa mga babae.
“Kasama ba niya ang girlfriend niya?”
“Yes, at tama nga ang sinabi niya, ang ganda ng girlfriend niya ha, in all fairness!”
Mayroong tatlong babae na naglalakad palapit sa amin. Kasunod naman ng mga ito ang tatlong lalaki.
Nakaramdam ako ng kaba nang makita nang malapitan ang mga hitsura nito. Masama ang tingin na binigay ko kay Marco. He just lied to me when he told me that I am the prettiest woman he knows. Isang malaking kasinungalingan ang bagay na iyon.
Bukod sa talagang mukhang mayayaman ang mga kaibigan niya, makikita sa mga pigura ng katawan nito na mga modelo ito. Sa sobrang ganda ng mga babaeng iyon ay puwedeng-puwede silang maging artista.
“What?” he asked, smirking at me.
Inirapan ko naman siya saka muling ibinalik ang tingin sa mga kaibigan nito. Mukhang magkaka-relasyon ang mga ito.
Pati ang mga lalaki ay ang guguwapo rin. Halatang may kaya talaga sa buhay. I suddenly remember my friends, especially Isabelle.
“Hi, I’m Marinelle,” pakilala ng naunang babae. Matangkad ito, morena ang balat, pero ang ganda ng mukha. Ipinakilala niya ang boyfriend na si Harwin Dela Paz.
Pangalawa namang lumapit si Hannah. Hindi ito ganoon kaputi pero yung height naman ay pang-Miss Universe. Ang kinis din ng balat nito. Ang boyfriend naman nito ay si Lester, iyong lalaking medyo kahawig ni Marco. Napag-alaman kong magpinsan si Marco at si Lester Torralba.
Ang huling nagpakilala ay si Kirsten, ito ang pinakamaputi. Hindi gaanong matangkad, pero mukhang may masasabi sa buhay. Ang ganda niya. Para siyang living barbie doll. Ang boyfriend naman nito ay si Uriel Ledesma.
“I’m Celine Altamonte,” pakilala ko sa kanila.
Tumango naman ang mga ito.
“Yes, nakuwento ka na sa amin ni Marco. Wala nga siyang tigil sa pagbanggit ng pangalan mo eh.”
“Kirsten, stop it!” saway ni Marco sa babae.
Lumapit naman ang boyfriend nito kay Marco ay pabiro nitong tinusok sa tagiliran si Marco.
“Sus, aminin mo na bro, in love ka rito kay Celine.”
Marco rolled his eyes at him. Ako naman ay hindi mapigilang mapangisi. Hanggang sa lahat na sila ay pinagtulungan na si Marco.
“Teka, bakit kulang tayo? Nasaan si Bryan at Maureen? And Leon?” tanong ni Marco sa kaniyang mga kaibigan.
Nagkibit-balikat naman ang mga ito.
“Kung nasaan si Leon, for sure nandoon din yung dalawa. Parang hindi ka pa nasanay. Maureen and Bryan are Leon’s sidekick. And Leon, for sure he’s somewhere. Baka namimingwit iyon ng isda sa gitna ng dagat.”
Nagtawanan ang mga ito.
“That’s normal for him. Parang hindi naman kayo sanay. Dapat noon palang, tanggap na natin iyan. Kahit naman iba siya sa atin, it won’t change the fact that Leon belongs to us. He’s one of us. A high-class kid will remain a high-class kid,” ani Marco saka bumaling sa akin.
The names he mentioned seemed familiar to me. Bryan, Maureen, and Leon. They were all familiar. I’m sure I met those people. Hindi ko lang maalala kung saan.
CHAPTER 9
“Oh, ayan na pala sila,” ani Harwin habang kasalukuyan itong kumukuha ng beer sa ice box. Lahat kami ay sabay-sabay napalingon sa mga bagong dating.
Tatlo ang mga ito. Dalawang lalaki at isang babae. Ang babae ay mahigpit na nakakapit sa braso ng isang lalaki. Medyo papadilim na ng mga oras na iyon kaya hindi ko na gaanong maaninag ang hitsura nito. Pero halatang magkasintahan ang nauna. Habang ang nag-iisang lalaki na naglalakad ay nasa hulihan ng mga ito.
Kasabay ng kanilang pagdating ay pagsindi ng ilaw sa buong Villa.
Tumayo sina Harwin, Lester, at Uriel para batiin ang mga bagong habang si Marco naman ay nanatili lang na nakaupo sa tabi ko. Hindi niya inaalis ang kaniyang braso sa pagkakapulupot sa aking beywang.
Nang lumingon ako, unang bumaling sa akin ay lalaking walang kapares. Kumunot ang aking noo nang makilala ko ito.
Siya yung lalaki na nakausap ko sa barko. Doon ko rin nakumpirma na tama ang hinala ko. Pati yung Bryan at Maureen na tinutukoy ng mga ito, iyon din ang dalawang taong naabutan ko sa CR sa barko na gumagawa ng kalokohan.
Matagal na tumitig sa akin si Helion. Alam kong natatandaan niya rin ako pero hindi siya nagsalita. Mukhang hindi rin siya mahilig ngumiti. Samantalang sina Bryan at Maureen ay masayang nakikipag-usap sa iba nilang mga kaibigan.
“Bro, happy birthday! Binata ka na talaga!” tatawa-tawang sambit ni Bryan saka inilahad ang kaniyang kamay sa harapan ni Marco. Tinanggap naman ito ni Marco. Hinila siya patayo ni Bryan saka nagyakapan ang dalawa.
Napabaling naman sa akin ang binata at kumunot din ang noo nang makita ang kabuuan ng hitsura ko.
“Hindi ba ikaw ‘yong—”
Hindi naman natuloy ang sasabihin sana ni Bryan nang biglang dumating si Helion at umakbay rito.
Nilingon ni Bryan si Helion. Ang atensiyon naman ni Helion ay kay Marco.
“Bro, hindi ba siya yung nakasabay natin sa barko pauwi ng Santa Victoria?”
Hindi ko alam kung bakit ako kinabahan sa tanong ni Bryan kay Helion. Marahil ay natatakot ako dahil baka kung ano ang isipin ni Marco sa kuwento nito.
Nilingon ako ni Marco. Nakataas ang kaniyang kilay at tila hinihintay ako na magpaliwanag. Umangat naman ang kilay ni Leon nang marinig ang tanong ng kaibigan.
“Really? Wala naman akong matandaan na may nakilala tayong babae sa barko,” sagot ni Helion. Medyo bothered ako dahil hindi ko alam kung sinadya niyang sabihin iyon para hindi matuon sa akin ang atensiyon ng mga ito o talagang hindi niya lang maalala na nagkita kami at nagkausap sa barko.
“I don’t remember her,” dagdag pa niya bago marahang tinapik ang balikat ni Marco.
“Happy birthday bro. Pinalagay ko na sa kuwarto mo ang regalo ko.”
Ngumisi si Marco.
“What could possibly that be? Mapapasaya ba ako ng regalo mo, Leon?”
Walang ganang tiningnan siya ni Leon at tumango.
“For sure.”
Bago tumalikod si Leon ay napansin ko ang pagngisi niya. Maging ako ay na-curious patungkol sa regalong nabanggit ni Leon. Samantala, si Bryan naman ay panay ang tingin sa akin.
“Sigurado kang hindi pa tayo nagkikita?” tanong nito.
Alanganin akong umiling sa kaniya.
“No, I don’t think so.”
Hinawakan ni Marco ang beywang ko at hinigit niya ako palapit sa kaniya.
“Bry naman, my girlfriend is the most beautiful girl I’ve known. Nakakadismaya ka sa parteng inisip mong ibang tao siya.”
Tumuwid sa pagkakatayo si Bryan.
“Hindi ko naman sinasabing ibang tao siya. Ang sa akin lang, sigurado talaga ako na nagkita kami sa barko noong nakaraang buwan.”
“At kung nagkita man kayong dalawa, ano ngayon?” napansin ko ang pagtaas ng tono ni Marco.
Bryan stepped back.
“Wala, bro. Sinabi ko lang. Anyway, she’s beautiful. Bagay kayong dalawa,” sabi nito at saka ngumiti.
Nakita ko ang pag-aalangan sa mga mata ni Bryan. Halatang napilitan din lang siyang sabihin ang huling mga salita nang sa gayon ay hindi na humaba pa ang diskusyon sa pagitan nilang dalawa ni Marco.
Nakangiting nagpaalam si Bryan at bumalik na sa kaniyang girlfriend na tahimik lang nakamasid sa akin. Alam kong natatandaan nila ako maliban kay Leon.
Pagkabalik ni Bryan sa tabi ni Maureen ay may ibinulong ito rito. Agad naman na lumapit ang dalawa kay Leon na tahimik lang na nakaupo sa buhanginan at nakatingin sa apoy na nagsisilbing liwanag na pinaiikutan namin.
Nang magtama ang paningin namin ni Leon ay nakaramdam ako ng kahihiyan. Sa totoo lang, hindi ko rin alam kung bakit. Pero sa bawat hagod niya nang tingin sa akin, pakiramdam ko ay hinuhusgahan niya ang pagkatao ko.
Pilit kong inalis ang isiping iyon sa utak ko at nag-focus sa kasiyahan ng iba pa naming kasama sa villa.
Umabot ng alas diyes ng gabi ang inuman ng mga ito. Si Marco ay lasing na lasing na at nakahiga na ang kaniyang ulo sa balikat ko. Sinubukan ko rin namang uminom. Ang kaso ay hindi ko talaga kinaya ang pait ng beer.
Noong nasa siyudad ako, hanggang wine lang talaga ang kaya ko.
Ako nalang at si Leon ang tanging nasa maayos ang pag-iisip sa mga oras na iyon. Si Harwin ay sinamahan ni Marinelle para sumuka dahil sa kalasingan. Si Lester naman at Hannah naman ay naghahalikan na sa aming harapan. Nagulat pa ako nang alisin ni Lester ang pagkakabuhol ng bra nito dahilan para lumaya ang mga dibdib nito.
Pakiramdam ko, nanunuod tuloy kami ng live porn.
Mukhang hindi naman apektado si Leon. Iniwas lang niya ang kaniyang paningin sa mga ito at pagod na tumayo. Marahan niyang tinapik ang braso nina Maureen at Bryan na nakatulog na sa tabi niya.
Nang hindi ito kumibo, humugot siya ng malalim na hininga at inalalayan ang dalawa sa pagtayo.
Naririnig ko ang kaniyang mahinang reklamo habang hinihila niya ang dalawa patungo sa tent na naka-assign para sa kanila.
Pagkahatid niya sa mga ito ay hindi na siya lumabas. Marahil inaasikaso niya ang dalawa niyang kaibigan.
Hinanap ng aking mga mata sina Kirsten at Uriel. Umalis kasi ang mga ito kanina, pero hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik.
Gusto ko sanang tumayo para hanapin ang mga ito, pero hindi ko naman maiwan si Marco dahil halos tulog na ito.
Ang kaniyang palad ay nasa tiyan ko at marahang humahaplos sa labas ng damit ko.
“Do you want us to go inside? Gusto mo na bang magpahinga?”
Bumangon ang kaniyang ulo. Humarap siya sa akin at ngumiti saka tumango. Hindi ko maiwasang mapahanga sa hitsura ni Marco. Kahit lasing siya, ang guwapo niya pa rin. At kapag ngumingiti siya, mas lalo siyang gumuguwapo kapag lumalabas ang dimple niya sa kaniyang magkabilang pisngi.
Iminulat niya ang kaniyang mga mata at bumaling kina Lester at Hannah. Hubad na hubad na ang itaas na bahagi ng katawan ni Hannah. Mabuti nalang at hindi namin gaanong nakikita ang ginagawa ni Lester sa kaniya dahil nakapatong na ito sa kaniya.
Mahinang tumawa si Marco. Itinapat ko naman sa kaniyang mga mata ang palad ko para hindi niya makita ang ginagawa ng mga ito.
Hinawakan niya ang kamay ko at binaba iyon.
“Fuck these people. Talagang hindi na nakapagpigil ng init ng kanilang katawan,” mahina niyang bulong habang pinipilit ang sarili na tumayo.
Inalalayan ko naman siya.
“Ganoon ba talaga sila, they do it whenever and wherever they want?” curious na tanong ko habang inaayos ko ang higaan ni Marco.
Nakahawak ang kaniyang kamay sa aking binti at hinihimas ito.
“Yes, they’re mostly sex addict. All of my friends actually. Maliban kay Leon na ayaw sa mga babae.”
Gusto ko sanang itanong kung bakit ayaw ni Leon sa mga babae, pero hindi ko na itinuloy dahil baka kung ano pang isipin ni Marco.
“Oh, is that so?” Ang mga iyon na lamang ang lumabas sa aking bibig.
Tumango si Marco.
“That’s why consider yourself lucky dahil sa akin ka bumagsak. I still have respect to women.”
“You’re saying your friends do not respect their girlfriends?”
He chuckled.
“Gosh, Celine. If they really do respect their girls, they won’t fuck them in front of other people. But me, I fuck you privately. At least, that way, I know I am better than they are.”
Pakiramdam ko ay nanginig ang aking katawan nang sabihin niya ang salitang “f*ck”
“Pero baka nakakalimutan mo, nilamas at nilaro mo ang dibdib ko sa harapan ng ibang tao,” malakas ang loob na sabi ko.
Lumamlam ang kaniyang mga mata.
“Akala ko ba okay na tayo roon? Akala ko, hindi ka na galit?”
“Hindi naman na ako galit, Marco. Sinasabi ko lang.”
Inabot niya ang kamay ko.
“Don’t worry, baby, I’ll do better.”
Bumaba muli ang kaniyang kamay sa aking hita at hinaplos iyon. Bumangon siya at hinawakan ako sa magkabilang balikat.
“I promise not to do it again, basta huwag mo lang akong iwan, okay?”
Hinalikan niya ako sa labi. Masuyo habang pasimpleng kinakagat-kagat ang ibabang labi ko. Ipinasok niya ang kaniyang dila sa loob ng bibig ko, pilit na nilalaro ang dila ko.
Suddenly, I was turned on. Ikinawit ko ang aking braso sa kaniyang leeg at umupo sa kandungan niya. Itinaas ni Marco ang shirt ko pati ang aking bra at hinaplos ang aking dibdib. I know he want it too. But he’s just so tired.
“I’m sorry, babe. I’m really sleepy.”
Mahina akong natawa nang pabagsak siyang humiga sa comforter. Tiningnan ko naman ang aking sarili. Inayos ko ang aking buhok at binalik ko sa pagkakaayos ang aking bra at shirt.
Sinubukan kong matulog sa tabi ni Marco. Pero hindi ako makaramdam ng antok kahit anong gawin ko.
Bumaling ako kay Marco bago ako nagdesisyong tumayo at lumabas ng tent.
Naglakad-lakad ako sa labas at napansing naroon pa rin sina Hannah at Lester. Doon na talaga nila pinagpatuloy ang ginagawa nila. Humugot ako ng malalim na hininga at tumalikod. Plano kong pumunta ng CR para sana umihi nang makarinig din ako ng ungol sa bungad ng CR.
Sigurado akong sina Kirsten at Uriel iyon. Pumikit ako nang mariin at sumandal nalang sa pader at pagod na umupo.
“What are you doing here?”
“Ay kalabaw!”
Dali-dali akong napatayo nang marinig ang pamilyar na boses. Nang bumaling ako sa kaliwa ko, nakita ko ang isang pamilyar na pigurang nakatayo roon.
“Leon?” tawag ko sa kaniyang pangalan sa patanong na paraan.
Hindi siya sumagot. Bagkus ay naglakad siya palapit sa akin at pinasadahan ako nang tingin mula ulo hanggang paa.
“May problema ba?” kunot-noong tanong ko sa kaniya.
“Ako wala, pero ikaw meron.”
Mas lalong kumunot ang aking noo nang marinig ang sinabi niya.
“Excuse me?”
“Of all people, si Marco Madrigal pa talaga? Parang kumuha ka lang ng batong ipupukpok sa ulo mo.”
Pinag-aralan kong mabuti ang ekspresiyon niya. Base sa kaniyang hitsura, mukhang hindi naman siya nagbibiro.
Ibinuka ko ang aking bibig para magsalita pero wala akong maisip na sabihin.
“Consider this as a warning, Celine. Mas mabuti pa kung umalis ka nalang sa lugar na ito bago pa maging magulo ang buhay mo.”
CHAPTER 10
Naiwan akong nakanganga sa aking kinatatayuan dahil sa sinabi ni Leon. Hindi ko alam kung dapat ba akong maging masaya dahil nag-aalala siya sa akin o dapat ay mainis ako dahil sa sinabi niya. Nang unti-unting mag-settle sa utak ko ang paraan ng pagkakasabi niya ng mga salitang iyon sa akin ay unti-unting uminit ang ulo ko.
Kahit naririnig ko ang ungol nina Kirsten at Uriel, binalewala ko iyon at inis na humabol sa papalayong si Leon.
“Sino ka ba para pagsabihan ako?” Tumaas ang boses ko pero hindi man lang siya huminto para harapin ako.
Sa sobrang inis ko ay hinaklit ko ang kaniyang braso para mapilitan siyang harapin ako. Pero nagulat ako sa sunod na ginawa niya. Hinawakan niya ang aking magkabilang balikat at mariiin pinatuwid ako nang tayo.
“Nakita mo naman hindi ba? Walang normal sa mga kaibigan ko maliban kina Maureen at Bryan. Kung talagang matino silang kaibigan at magandang impluwensiya sa’yo o sa akin o sa kahit sino, hindi sila gagawa ng ganitong kababuyan sa ating harapan. Wag kang magbulag-bulagan, Celine. Alam mo kung ano ang habol sa’yo ni Marco.”
Napalunok ako nang sunod-sunod.
“Bakit? Alam mo ba kung ano talagang habol sa akin ni Marco? Mahal niya ako, Leon. Kung ano man ang ginagawa naming dalawa, pumapayag ako para mapasaya siya.”
Narinig ko ang kaniyang mahinang pagtawa. Pero mas nandilim ang kaniyang paningin nang marinig ang sinabi ko.
“Binigay mo na sa kaniya? Huh! Hindi na ako makapaghintay kung ano pang mga hihilingin niya sa’yo na gawin mo. For sure he would ask you something fun. Something that would fulfil his sexual satisfaction. Pinaghubad ka na ba niya? Nasarapan ka naman ba?”
Isang malakas na sampal sa kaniyang pisngi ang aking pinakawalan. Nanginginig ang aking kamay. Hindi, mali, hindi lang ang kamay ko ang nanginginig kundi pati ang buong katawan ko.
Hindi ko akalain na may isang taong kaya akong pagsalitaan ng ganoon. Even my parents, Isabelle, and my other family members didn’t treat me this way.
“Anong alam mo? Anong karapatan mong pagsalitaan ako! Hindi mo naman ako kilala at hindi rin kita kilala!”
Humakbang siya palapit sa akin at muling hinawakan nang mariin ang balikat ko. Tila hindi nito inalintana ang malakas na pagtama ng palad ko sa kaniyang mukha. Matalim at malalim ang titig na binigay niya sa akin.
“I was the first person who get to know you. Marahil hindi man ganoon kalalim ang pagkakakilala ko sa’yo pero alam kong hindi ka ganito. Hindi ka magpapadala sa mga kagustuhan ni Marco sa paniniwalang napapasaya mo siya. Sooner or later, magsasawa rin siya sa’yo or if you get lucky, he will get obsessed to you. Sinasabi ko sa’yo, lahat ng taong dumaan sa kamay ni Leon, hindi nakakaligtas. It’s either they become crazy in the end or they die. Hindi ko sinasabi ito dahil galit ako sa’yo, o galit ako sa kahit sinong mga kaibigan ko, sinasabi ko ito sa’yo, dahil nag-aalala ako at ayokong matulad ka sa mga babaeng dumaan sa palad niya. He’s cruel, Celine. And if there’s one thing you deserves, it’s love not cruelty.”
Pagkatapos niyang sabihin ang mga salitang iyon ay pinakawalan niya na ang aking balikat at dali-daling tumalikod sa akin. Pinagmasdan ko lang siya habang naglalakad pabalik ng kanilang tent.
Humugot ako ng malalim na hininga saka napaupo sa buhanginan. At ang ingay na tanging naririnig ko habang nakamasid sa kawalan ay ang palakas na palakas na ungol ng magkasintahang Uriel at Kirsten.
Kinabukasan, maaga akong nagising. Alas singko y media nang magdesisyon akong lumabas. Hindi ko maintindihan ang aking sarili kung bakit hindi maalis sa isip ko lahat ng sinabi sa akin ni Leon kagabi.
Bumaling ako sa kanilang tent. Nang mapansin kong bukas na ito ay dali-dali akong naglakad papunta roon. Pero wala akong naabutan. Nang tumingin ako sa mataas na bahagi kung saan naroon ang parking area, naabutan ng aking paningin ang papaalis na sasakyan.
“Celine…”
Agad akong napalingon sa aking likuran nang marinig ang boses ni Marco.
“Bakit ka nandito?” tanong niya saka bumaling sa tent nina Leon.
Agad akong nag-isip ng puwedeng sabihin.
“Ah, nagpapahangin lang ako, babe. Saktong napadpad ako rito. Hihintayin sana kitang magising pero tulog ka pa kanina.”
Isang marahang tango lang ang sagot niya. Hinawakan niya ang aking braso at hinila ako palapit sa kaniya.
“Nagising ako kagabi, wala ka. Saan ka pumunta?”
“Sa CR, naihi kasi ako kagabi.”
Muli ay tumango siya. Hindi na siya nagsalita pa hanggang sa makabalik kami sa tent. Aasikasuhin ko na sana ang mga gamit doon nang pigilan ako ni Marco.
“Hayaan mo na ang mga katulong ang mag-asikaso riyan.”
Nang lumabas kami ni Marco sa tent, dinala niya ako sa isang rest house na malaki kung saan matatagpuan ang mga nakahanda ng pagkain para sa amin. Iba’t-ibang uri ng seafoods and nandoon. May mga mais, pakwan, manga. Mayroon ding kanin na kahahain lang din kaya mainit-init pa.
Biglang kumalam ang aking sikmura. Naalala ko, hindi nga pala ako nakapaghapunan kagabi.
“Are you hungry? Do you want to eat?” nakangiting tanong ni Marco.
Marahan akong tumango.
“Pero, hindi ba natin hihintayin ang mga kaibigan mo?”
Itinuro naman niya ang mga paparating na mga kaibigan.
“Of course, we’ll wait for them. Ayan na rin naman sila.”
Kung ano ang damit na suot nila kagabi, iyon pa rin ang mga suot nila ngayon. Ang kaibahan lang, ngayon ay nakasuot na sila ng shirt. Pero ang ibaba, nananatiling naka-underwear lang ang mga babae, habang ang mga boys ay naka-boxers pa rin.
“Did you enjoy last night’s party, Celine?” tanong sa akin ni Hannah bago ito sumubo.
Tipid akong ngumiti.
“Nag-enjoy naman ako.”
Nagkatinginan ang mga ito at maya-maya at naghalalhakan.
“I heard na bagsak si Marco kagabi. Ibig bang sabihin niyon ay hindi siya naka-score sa’yo?”
Napaubo ako bigla kaya mabilis kong inabot ang baso at uminom ng tubig. Si Marco naman ay marahang hinaplos ang aking likuran.
“Guys! Ano ba? Hindi pa sanay si Celine sa mundo natin. Kaya huwag niyo siyang bibiglain.”
Humugot ng malalim na hininga si Uriel.
“Hindi ka man naka-score sa kaniya, pero sigurado akong nabasa naman ang panty niya habang nakikinig sa ungol namin ng baby ko kagabi.”
Halos bumagsak ang aking panga sa sinabi ni Uriel. Wala man lang itong preno sa pananalita.
Marahang tumawa si Hannah.
“Don’t worry, Celine. Ganito talaga kami. We’re open in sex conversation. Saka isa pa, it’s normal to crave for sex, do sex, and fuck.”
Marahang kinurot ni Harwin ang tagiliran ng girlfriend na si Marinelle.
Nakitawa naman ang dalawa pang babae.
“Sex is our way of relieving our stress. Wala namang masama roon. I find it cool and satisfying. At alam mo ba kung sino ang nagturo sa amin ng bagay na ito?” nakataas ang kilay na sambit ni Hannah.
Lumipat ang kaniyang tingin mula sa akin patungo kay Marco.
“K-kay Marco?” nauutal na tanong ko.
Sabay-sabay silang tumango.
“Marco taught us to do this. We feel powerful when we do it, Celine. You must try it too.”
Bahagya akong yumuko at sumubo ng pagkain.
“Well, honestly girls, Celine is good at it.”
Sunod-sunod na nagtilian ang mga babae at nagpalakpakan naman ang mga kaibigan niyang lalaki.
“I knew it, pare. Sinasabi ko na nga ba hindi ka rin magpapahuli eh.”
Ngumiti si Marco at hinawakan ang aking kamay.
“But I want you to know that Celine is special more than any other girls I’ve been with. I consider marrying her in the future.”
Narinig ko ang pagbagsak ng ilang pirasong kubyertos sa sahig. Gulat na gulat ang ekspresiyon ng kaniyang mga kaibigan. Nagulat din ako dahil nagawa niyang sabihin iyon. Pero mas OA ang reaksiyon ng mga ito.
“OMG!” sabay-sabay na tilian ng mga babae.
“You’re really serious about Celine?” nakangiting tanong ni Kirsten.
Marco nodded. Mukhang nahihiya pa siya dahil napansin ko ang pamumula ng kaniyang mukha. Hindi ko na rin tuloy maiwasang mapangiti habang tinutukso kami ng kaniyang mga kaibigan.
“You don’t have to say that babe,” mahinang sabi ko habang naglalakad kami pabalik ng sasakyan.
Tumingin siya sa akin at mabilis na ipinulupot ang kaniyang braso sa aking beywang.
“I had to say that so they will treat you as their equal.”
Huminto ako sa paglalakad at pinagmasdan ang kaniyang mukha. Mali si Leon sa lahat ng sinabi niya tungkol kay Marco. Marco is the best. There’s no hint of obsession in his eyes. He just simply loves me.
Hinalikan ko siya sa pisngi, bago kami nagpatuloy sa paglalakad.
Inihatid niya ako sa apartment ko at nagpaalam siya na babalik siya sa susunod na araw dahil marami siyang aasikasuhin sa kanila. Kabilang na roon ang pag-aasikaso ng mga gamit para sa kaniyang pag-aaral. Malapit na kasi ang pasukan at kailangan niyang mag-focus dahil siya ang inaasahan ng kaniyang mga magulang sa kadahilanang siya ang nag-iisang anak ng mga ito.
Nangako naman siyang babalik siya para sulitin ang kaniyang natitirang oras na kasama ako.
Dahil wala naman akong magawa, kinabukasan ay nagdesisyon akong mamalengke sa malapit na talipapa. Marami ring mga paninda roon at karamihan ng naninirahan sa area kung saan ako nakatira ay doon namimili.
Nakasuot ako ng bistida sa araw na iyon na hanggang sa itaas ng tuhod ang haba. Kaya karamihan ng mga tambay ay napapalingon sa akin lalo na kapag hinahangin ito at umaangat. May pagkakataong kapag yumuyuko ako, pakiramdam ko ay nasisilayan nila ang suot na panty ko.
Dapat pala ay nagsuot ako ng short para kahit paano ay naging mukhang maayos ako.
“Ikaw ba iyong nakatira riyan sa malaking apartment na pag-aari ng mga Madrigal?”
Kumunot ang aking noo nang marinig ang tanong ng ale.
“Pag-aari ho ng mga Madrigal? Ang alam ko ho ay pag-aari ito ng mayamang negosyante na nakatira sa bayan?” naguguluhang tanong ko.
Napahinto ang mga tindera at sandaling napalingon sa akin. May ilang umiiling. May ilang nagsasalita pero hindi ko naman marinig dahil mahina ang kanilang boses.
“Wala namang nabanggit sa akin si Marco na kanila ang apartment na iyon.”
Yumuko ang babae sandali pero agad din itong nagtaas nang tingin sa aking para tanungin kung anong nais kong bilihin. Nang maiabot niya sa akin ang plastic na may lamang gulay, saka ko napansin ang pag-aalala sa kaniyang mukha.
“Dayo ka rito sa Paso, ano?”
Agad naman akong tumango.
Tipid siyang ngumiti. Doon ko lang din napansin na maganda siya.
“Kapag may kailangan ka, huwag kang mahihiya sa akin ha. Ako nga pala si Aira. Kung nais mong makipagkuwentuhan sa akin paminsan-minsan, maaari mo akong puntahan sa aming bahay. Sa dulong bahagi ng barrio. Makikilala mo ang bahay namin sa kulay blue nitong bubong at sa bakod na kahoy.”
Mukhang mabait si Aira kaya agad akong pumayag sa imbitasyon niya. Nagpakilala na rin ako bilang Celine Altamonte.
Bago ako tumalikod ay muli pa siyang nagsalita.
“Mag-iingat ka, Celine ha.”