Ito’y isang maikling kwento at pawang kathang isip lamang. Ang pagkakahalintulad ng mga pangalan at katangian ng karakter sa totoong buhay ay nagkataon lamang.
Unang Yugto.
Sa isang lungsod sa Maynila nakatira si Lando, Mang Lando kung tawagin ng kanyang mga kapit bahay.
Wala na siyang kasa-kasama sa bahay, namatay kasi ang asawa nito sa isang car accident. Dahil sa pagmamahal sa asawa, hindi na muli pang nag-asawa si Mang Lando. Meron siyang dalawang anak subalit, bumukod na ito sa kanya, dahil rin sa meron na itong sari-sariling pamilya. Pinapadalhan naman siya ng pera ng kanyang mga anak, dahil alam rin nila na wala ng ibang tutulong sa kanilang ama kundi sila na lamang.
Sa edad na limampu siya ay may taas na limang talampakan at walong pulgada, may pagkanipis narin ang kanyang buhok, subalit matipuno parin namang tignan ang pangangatawan pero nang dahil sa pagpanaw ng asawa napadalas ang kanyang pag-inom ng alak kaya lumaki nang kaunti ang kanyang tiyan.
Likas na mabait si Mang Lando, pati narin ang pamilya nito. Kaya naman, ang kanyang mga kapitbahay ay naging malapit at mabait rin sa kanya.
Isang araw katirikan ng araw…
May kumatok sa pintuan nila Lando, agad naman niya itong binuksan upang alamin kung sino at ano ang pakay ng panauhin. Siya si Camille tatlumpu’t dalawang taong gulang, balingkinitan ang pangangatawan, bilugan ang braso, may kalakihan ang dibdib at pangupo nito. Isa ito sa mga magandang kapit bahay ni Mang Lando.
May asawa na ito at meron naring isang anak, si Coleen labin-dalawang taong gulang. Nagmana sa magulang si Coleen, kung ihahambing sa kasing-idad niya di hamak na malayo ang ungos nito sa iba. Matangkad si Coleen dahil sa ama niya na may lahing kano, umusbong narin ang kanyang mga suso at may kaumbukan narin ang puwit nito. Dahil sa kabataan, maliit pa ang bewang nito kaya mas lalong pinagnanasahan nang mga binatang tambay sa aming lugar.
Mang Lando: Oh iha, ikaw pala. Anong sadya mo at naparito ka. Pangiti nitong wika (agarang tanong ng matanda).
Camille: Dinala ko lang po itong konting makakain, kaarawan kasi ng nagiisa kong anak. (sabay abot ng styro na may lamang pancit bihon na may kasamang puto)
Mang La…