“Ate Laura!”, pasigaw na tawag ni Paolo.
Madilim na ang kalangitan kahit na alas dos pa lamang ng hapon dahil may sama ng panahon, may panaka nakang pag ambon subalit hindi iyon alintana ni Paolo at panay pa rin ang pag ikot nya sa paligid.
Nang masiguro na wala talaga si Laura, dali dali syang bumalik ng bahay, kinuha ang helmet at nag may pag mamadaling umalis.
“Asan ka ngayon ate Lau?”, naluluhang sambit ni Paolo.
Napupuno lalo ng pag aalala ang puso ni Paolo ng ang ambon ay bahagyang lumakas. Hindi nya lubos maisip kung saan hahanapin ang nag durusang hipag.
Walang direksyon ang tinatahak ni Paolo kaya naisipan muna nyang sumilong sa simbahan sa kanilang lugar.
“Ate, nasan ka na ba? Nandito naman ako pwede mo akong iyakan”, usal ni Paolo sa sarili.
Pumasok sya sa loob ng simbahan,lumuhod at umusal ng maikling dalangin na sana, nasa maayos na kalagayan ang hipag at hindi ito mapahamak kung nasan man sya sa naroon sa ngayon.
“Panginoon, kung nasan man ngayon si ate Laura, bantayan at gabayan mo po, alam ko po na napakasakit ng pinagdadaanan niya sa ngayon, tulungan mo po sya, may taong nag papahalaga at nagmamahal po ng tapat sa kanya”, mataimtim na panalangin ni Paolo.
Nangingilid na ang luha sa kanyang mga mata ng ang ulan at mas lalong lumakas. Lumabas sya ng simbahan para muli sanang umikot at hanapin ang hipag ng may napansin si Paolo sa labas ng simbahan.
Isang babae na nakaupo sa tabi ng anghel na estatwa.
Kahit na may kalakasan na ang ulan, ay dinig na dinig ni Paolo ang pananangis ng babae.
Nakaramdam ng kaba si Paolo ng matitigan ang pigura ng babae at ang pamilyar na suot nitong tweety bird na damit.
“Ate Laura?”, pasigaw na tawag ni Paolo.
Agad naming lumingon ang babae sa pinagmulan ng sigaw.
Ganun na lamang ang pagkagulat ni Paolo na ang hipag nga nya ang nananangis sa tabi ng estatwang anghel.
Nagmamadali syang lumapit sa hipag na noo’y basang basa na ng ulan.
“Ate Lau, bat ka sumugod sa ulan, mag kakasakit ka nyan, kung gusto mong umiyak ate nandito ako, makikinig ako sayo”, nag aalalang sambit ni Paolo sa hipag.
Hindi kumibo si Laura, sumandal na lamang sya sa bayaw sabay pikit.
“Ate?”, tawag ni Paolo sabay yugyog sa katawan ni Laura.
Nang hindi kumibo o dumilat man lang ay nag mamadaling binuhat ni Paolo si Laura.
Hindi maisip ni Paolo paano nya naiangkas ang walang malay na hipag sa motor dahil ang nasa kanyang isipan ay maiuwi ito at malunasan.
Pag kadating sa bahay ay agad nya itong idinerecho sa kwarto. Nagmamadali syang nagpakulo ng tubig pampaligo ng hipag. Sila lamang ni Laura ang nasa bahay dahil ang kanyang ama ay nasa probinsya.
Dagli syang umakyat upang tawagan si Mica upang tulungan sya sa pag asikaso sa hipag. Lowbat na ang cellphone nya at ng ichacharge na nya ito ay biglang nawalan ng kuryente.
“Ay tang ina bakit ngayon pa!”, inis na sambit ni Paolo.
Wala ng syang pag pipilian pa kundi sya na ang mag papaligo at mag aasikaso sa hipag.
Kinuha nya nag kumulong tubig, at dali dali nilapitan ang hipag.
Ng masalat nya ito ay mataas na nag temperature, marahil ay dahil sa pag kakababad ng basang damit sa katawan nito.
Kinakabahan at nanginginig man ay inumpisahan nyan hubaran ng basang damit ang hipag.
Inuna nyang tanggalin nag pag itaas na damit nito.
Agad na tumigas ang uten ni Paolo ng mamasdan ang maputi, mabilog at mayamang dibdib ng hipag. Matinding libog ang bumalot sa kanya subalit pilit nya itong nilalabanan.
Ang sumunod naman nyang hinubad ay ang pang ibaba ni Laura, may panginginig man at nananatiling nakatayo ang pagkalalaki ay tinuloy pa din sapagkat mas lalong mag kakasakit ang hipag pag hindi nahubad nag basang kasuotan.
Nang masilayan ni Paolo ang pagkababae ng hipag na tinubuan ng mga pinong buhok, ay mas lalong nanikip ang suot nyang pang ibaba dahil ang kanyang uten ay mas lalong nabuhay.
Ganoon na lamang nag pag pipigil ni Paolo sa nasisilayang kagandahan ng hipag.
BInuhat nya ito, dinala sa cr at doon pinaliguan.
Naiilang man na hawakan ang katawan ng hipag ay kailangan nyang haplusin ang katawan nito dahil puno ng putik ang katawan ni Laura at kailangang malinisan.
Titig na titig si Paolo sa mayaman at mamula mulang dibdib ng hipag, nanduon ang tukso na haplusin, sambahin at susuhin ang dibdib ng hipag, subalit nasa katinuan pa din sya at nangingibabaw pa din ang respeto sa hipag.
Nagpatuloy sya sa pag lilinis ng katawan ni Laura, ng mapadako sa pag kababae nito, ay hindi maiwasan ni Paolo na padaanin sa hiwa ng pagkababae ni Laura ang kamay.
Sa ginawang iyon ni Paolo ay napaungol si Laura. Agad na napatingin si Paolo sa nakapikit na hipag.
“Jonathan……”, paungol na sambit ni Laura.
Titig na titig si Paolo sa maamong mukha ni Laura, partikular sa mapupula nitong mga labi.
Tila nahihipnotismo si Paolo at andun ang kaisipan na ilapat ang kanyang labi sa labi ni Laura, sa leeg, sa mayamang dibdib nito at higit sa lahat sa pagkababae nito.
Tila may sariling isip ang kamay ni Paolo at muli itong lumapat sa puke ni Laura, at sa pag kakataon na ito, tinumbok niya nag hiwa nito.
Napaungol at napaliyad ng bahagya si Laura sa ginawang iyon ni Paolo.
Sa narinig na ungol ni Paolo at tila alikabok na tinangay ng hangin nag natitirang katinuan nya at ang natira ay ang matinding pagnanasa para sa hipag.
Pinagpatuloy ni Paolo ang pag landas ng daliri sa hiwa ng puke ni Laura, kasabay nito ang pag angkin sa labi ng hipag.
Masuyo, may pag iingat ang bawat pag halik ni Paolo para kay Laura.
Kasabay nito ang pag pasok ng daliri…