Nakatayo ako sa harap ng pintuan ng Dean’s office, matagal akung nakatingin at nakatayo doon, parang di ko maihakbang ang paa ko at maikilos ang kamay ko upang kumatok sa pinto..
Humugot muna ako ng hininga bago kumatok..
Tok!.. Tok.!..tok!… Ang katok ko sa pintuan ng Dean’s office…
“pasok!!!… Ang maririnig ko na salita galing sa loob..
Agad kung pinihit ang doorknob ng pintuan at pumasok…
“midshipman paulo magbanua request permission to come inside sir”!.. Ang nakasaludo kung turan habang dritso akung nakatayo..
“carry on.. Come inside and seat down midshipman magbanua”.. Ang turan sa akin ng Dean namin na nakaupo sa isang table..
“sir thank you sir!..” ang turan ko…
Agad kung binaba ang pag sasaludo ko at dritso akung pumasok at umupo sa harap ng desk ng aming Dean…
“alam mo ba kung bakit ka nandito ngayun?.. Amg tanung ng dean namin..
” hindi po sir, kaya po ako naparito dahil gusto nyo daw po akung makausap sir…
“pinatawag kita dahil tungkol ito sa nakuhang marijuana sa iyung locker kaninang alas onsi ng umaga ng mag conduct ng inspection ang school natin dahil may nakalap kami na balita na marami ang mga istudyante na gumagamit ng marijuana kaya nag utos ako na mag conduct ng on the spot inspection.. At nakuha namin sa locker mo ang marijuana na naka balut sa papel na nakabilot na tatlong stick..
“gumagamit ka ba ng marijuana mr. Magbanua?.. Bakit may marijuana ka sa locker mo..”?..ang tanung sa akin ng Dean namin…
“para akung nanlamig sa nadinig ko, parang umaapoy ang puso ko sa galit dahil alam ko na planting ang nangyari sa akin at ang pumasok sa isipan ko ay ang grupo ni Kevin…
” sir hindi po ako gumagamit ng marijuana, hindi po sa akin ang marijuana na nakita nyu po sa locker ko..”.. Ang nanginginig kung boses na sagot ko at namumula at maluhaluha ang mata ko dahil sa galit na nararamdaman…
“bakit nasa locker mo ang Marijuana kung hindi sayo yun?”.. Ang tanung ng Dean sakin..
“di ko po alam sir, di po ako gumagamit nyan”.. Ang turan ko na parang di ko na malaman ang sasabihin ko dahil sa shock ko sa pangyayari…
“you know the rules Mr. Magbanua that drugs are prohibited in this establishment.. Pag nahuli kang may droga ay automatic dismissal ang ibibigay sayo bilang kaparusahan.. I have your records and I’m amazed with your outstanding academic performance, but you have 1 offense that brings you to a 1 day suspension.. “.. Ang salaysay sa akin ng Dean namin…
“the school administrator give you a punishment that you will be dismissed, but dahil outstanding scholar ka with outstanding academic performance ay hindi ka namin idi dismissed.. And you have to undergo a medical test examination para malaman ang innocence mo sa case.. But sad to say na yung Norwegian company na humawak ng scholarship mo ay nadismaya sayo.. Tinanggal ka nila sa scholarships program nila, alam mo naman na mahigpit ang policy ng foreign principal na nag conduct ng training program sa mga maritime school, they have very strict rules with regards to drugs, automatic dismissal sa scholarships nila ang student na involved .. That’s why I’m very sorry Mr. Magbanua sa pagka dismissed ng scholarship mo, but the school will help you to graduate even a normal graduate student para maka graduate ka dahil sayang ang talino mo”.. Ang patuloy na pagsasalaysay ng Dean namin..
Pagkarinig ko nito ay, parang nanlamig ang buo kung katawan.. Parang nabingi ako at parang tutulo ang luha ko sa mata dahil sa nawala ang pinaghirapan ko..ngunit pilit ko lang itong pinigilan..
Nakatingin lang ako sa Dean at di ako makapagsalita.. Parang na shock ako sa narinig ko…
“Mr. Magbanua this is your schedule for medical check up test para malaman namin na hindi ka user ng Marijuana.. If we find out that you are user, we will dismissed you from this academy..dyan natin malalaman ang iyong innocence sa result ng test mo.. Sabay nya abot ng kapirasong papel sa akin sa schedule ng test ko..
” you are dismissed now..” ang pagtatapos ng Dean at pinaalis na nya ako sa opisina nya..
Paglabas ko ng opisina ay sabay na di ko napigilan na tumulo ang luha ko.. Naawa ako sa sarili ko.. Nakatingin ako sa malayo at inaalala kung panu nagkaroon ng Marijuana sa locker ko, bigla akung nakaramdam ng galit at poot sa aking puso.. Tunikum ko ang aking kamao dahil sa poot na naramdaman ko, sinira ng grupo nila kevin ang scholarship ko..
Hahakbang na sana ako para sugudin sila kevin na dyan lang sa room ko ngunit pumasok sa isip ko si donita at ang baby namin sa sinapupunan nya, naalala ko ang sinabi ng dean sa akin na nawala ang scholarship ko ngunit may pag asa pa akung magtapos kahit normal graduate student lang..
Kung gagawa ako ng gulo at susugudin ko sina kevin ay baka tuluyan akung i dismissed ng school dahil sasabihin nila na walang proweba ako para pag bintangan si kevin..
“putang ina ka kevin!!!”… Ang bulong ko sa sarili ko habang naka tikom ang mga kamao ko,… Umupo muna ako sa isang bench sa tabi ng daanan at pinakalma ang sarili ko..
Dinukot ko sa bulsa ko ang schedule ng medical exam test ko at nakita ko na may 15 mins pa bago ako mag pa test sa school clinic namin…
Iniyuko ko ang ulo at ipinatung ang siko ko sa tuhud at ang mga kamay ko ay nasa batuk ko at nakatingin ako sa lupa at naramdaman ko na tumulo nanaman ang luha ko sa mga mata ko na bumaybay sa ilong ko at tumutolo sa lupa ang luha ko..
Poot, hinanakit at awa sa sarili ko ang naramdaman ko sa aking puso.. Pilit kung pinapakalma ang aking sarili ngunit sadyang masakit sa pakiramdam na mapagbintangan sa kasalanang di ko naman ginawa… Naawa ako sa sarli ko dahil nasayang lahat ang pinag hirapan ko sa scholarship ko, nasayang ang pag ka top ko sa scholarship namin..
Bumuntong hininga ako at dinukot ang panyo ko sa bulsa at ipinahid sa mata ko.. Matapos kung ipahid sa mata ko ay pinagmasdan ko ang panyo at ito ang panyo ni donita na ibinigay sa akin nung high school pa kami..
“may pag asa pa pao”.. Relax ka lang”..”wag kang paapikto”.. Lahat ng pangarap mo mararating mo din kahit di ka na scholar at normal kang gagraduate”..”yayaman ka din”.. At magiging successful sa darating na panahon”..alang alang kay donita at sa baby nyu tiis ka lang,.. ang bulong ko sa sarili ko…
Pilit kung binubuo ang sarili ko at pangarap ko na pilit winawasak ng bully kung kaklasi..
Tumingin ako sa relo ko at kita ko na oras na sa medical test ko,at tumayo na ako sa pag kakaupo at dumiritso sa medical clinic namin at nag pa test…
Matapos ko mag pa test ay bumalik na ako sa klasi namin, ito ang last ko na seat in sa klasi namin dahil sunod ko na pasok ay sa normal class na ako papasok na klasi…
Pag pasok ko sa klasi namin ay nakatingin sa akin lahat ng mga kaklasi ko at instructor ko..
Tumingin ako ng naka smile kay Kevin, at sa mga kabarkada nya.. Tumngin si kevin sa akin na nakakunot ang noo.. Mahahalata ang pagtataka sa mukha nya dahil sa naka smile kung mukha pagdating sa klasi… Tahimik ang lahat na nakatingin sa akin.. Pinili ko na wag nalang makipag away para di na madag dagan pa ang gulo at parusa sa akin…
Tahimik lang ako sa buong klasi namin… Matapos ang klasi ay pinaiwan ako ng instructor at kinausap nya ako sa nangyari.. Ibinigay nya din sa akin ang next class schedule ko sa normal class ko…
.
Awang awa at halong pagkadismaya ang makikita sa mga mukha ng instructor namin sa oras na yun.. Ngunit kibit balikat lang ako dahil nangyari na at wala na akung magagawa.. Sayang man ay wala nang magagawa pa sa scholarship ko..
Pag labas ko ng gate namin ay nakita kung nakaabang sa labas ng gate si kuya alex..
Niyaya nya ako sa isang malapit na kainan at doon ay nag usap kami..
“pao nabalitaan ko ang nangyari sayo at nakausap ko ang kaibigan ko sa loob about sa nangyari… Nawala ang scholarship mo pero di ka naman dinismiss ng school”….