Habang nakaupo si donita sa sala ay nakita ko syang tumayo at pumunta sa devider na nasa gilid ng sala kung saan nakalagay ang mga pictures namin at ng anak namin na si yengyeng.. Di nya ako napansin ng pag bukas ko ng pintuan ng aking kwarto… Di ko tinuloy ang paglabas sa aking kwarto at pinagmasdan ko lang muna sya..at medyo nakaawang lang ng kunti ang pagkabukas para di nya ako masyadong makita na nakasilip sa kanya..
Kinuha nya ang picture frame kung saan nakalagay ang picture namin nung pag graduate namin nung high school… At sunod nyang kinuha ay ang mga picture namin ni yengyeng nung maliit palang sya.. Matagal syang nakatitig sa dalawang picture frame na yun…
Maya maya ay nakita kung paparating si manang na may daladalang juice…bigla namang inilapag bigla ni donita ang mga frame na hawak nya nang masilayan nya ang pagdating ni manang galing ng kusina…
“teng ito meryenda ka muna..” di pa gising sila pao at yengyeng di pa sila lumalabas sa kani kanilang kwarto eh.. “ang naka ngiting turan ni manang…
” salamat po… Kilala nyo po ako? “… Ang nakangiting turan ni donita…
” oo naman kilala kita di kita papapasukin kung di kita kilala.. Hehehe.. Matagal na akung naninilbihan kina ate at pao.. Parang pamilya ko na sila.. Anim na taon si yengyeng ng nag trabaho ako sa kanila.. Dito na ako tumagal at di na ako umalis sa kanila dahil di katulong ang turing nila sa akin kung di parti ng pamilya nila.. “.. Palagi kang kinukwento ni pao at napapag usapan ka nila at palagi kang ikinukwento kay yengyeng kaya nakilala kita kahit di pa kita nakita.. Ang salaysay ni manang kay donita…
Tahimik lang na nakangiti si donita.. Ngunit bakas sa kanyang mukha na parang nag iisip sa mga sinabi sa kanya ni manang…
“ahh manang wala bang dinadala si pao dito sa bahay na mga babae?”.. Ang medyo mahinang turan nya kay manang..
Medyo natawa ako sa itinanung ni donita kay manang… Nawili ako sa paninilip sa kanila sa sala…
“nako wala teng.. Napakabait ni pao.. Mapag mahal sya sa anak nyu.. Ang laging pumupunta lang dito ay yung pinsan nya na si Cynthia, wala nang iba..”.. Bakit nag seselos ka ba? “.. Ang nakatawang turan ni manang sa kanya..
” nako hindi po.. Haha.. Di naman po kami kasal ni pao.. Kahit na mag asawa naman po sya wala pong problema sa akin dahil binata naman po sya at wala naman syang asawa.. Meron lang pong anak.. Hehe..ang nakangiting turan nya ngunit makikita sa mukha nya ang pilit na ngiti..
“nako parang wala naman yatang balak mag asawa si pao eh… Puro ikaw nga ang bukang bibig nya palagi.. At di uubra kay yengyeng kung magdadala sya dito ng babae.. Lagot kay nanay nya at sa anak mo.. Haha..” wag mo akung isumbong kay pao ha.. Hehe.. “.. Ang pabulong na turan ni manang habang humahagikgik…
Tahimik lang at nakangiti lang si donita kay manang…
Natatawa ako sa pag ka tsismosa ni manang ngunit sa isang banda ay natutuwa din ako dahil nakikita ko ang reaksyun ni donita sa pakikipag usap nya kay manang…
Nakadama ako ng guilty feelings kay donita dahil ang alam nila nanay, manang at aking anak na wala akung babae… Hindi nila alam na may dalawang fubu ako sa manila at incest na relasyun ko sa aking pinsan na patay na patay sa akin.. Napailing na lang ako sa aking sarili sa aking mga pinanggagawa…
Patuloy ako sa patagung pag mamasid kina manang at donita na patuloy pa ding nag uusap…
“pasensya sa pagtatanung teng kung medyo personal ang tanung ko ha” .. Bakit di nalang kayo mag sama at mag pakasal ni pao? .. Malaki na yung anak nyu.. Maliban na lang kung may asawa ka na o boyfriend..”…ang medyo seryuso na tanung sa kanya ni manang…
“nako wala po akung asawa manang at lalo na po na wala po akung boyfriend..”… Ang turan ni donita..
“eh yun pala eh.. Bakit di nyu buoin ang pamilya nyu ni pao?”… Ang tanung ulit ni manang…
Di sumagot si donita.. Nakita kung umupo sya sa sofa at uminom ng juice…
“ahh ok lang teng kung ayaw mung sagutin.. Kayo nalang ang mag usap ni pao.. Ayaw ko namang makialam sa buhay ninyo, pero concern lang ako sa anak nyo..sana mabuo ang pamilya nyo teng..”.. Ang turan ni manang kay donita..
“salamat po sa concern nyo manang.. Ang matipid na turan ni donita kay manang…
” ahh dyan ka lang muna teng ha.. May niluluto pa ako sa kusina.. Mamaya konti gising na si pao at yengyeng “.. Pakihintay mo lang dyan”.. ang naka ngiting turan ni manang sabay nya balik sa kusina…
Naiwang nakaupo si donita sa sofa at makikita sa mukha nya na parang may malalim syang iniisip..
Bigla din akung nag isip ng malalim kung anung dahilan ni donita at di nya sinagot ang tanung sa kanya ni manang..
Dahan dahan kung sinarado ang pintuan ng kwarto ko at naupo ako saglit sa aking kama, pinatung ko ang kamay ko sa aking ulo at nakatingin ako sa sahig habang napakalayo ng aking isipan sa mga oras na yun…
“bakit kaya ayaw sagutin ni donita ang tanung ni manang?.. Kilangan ko itong malaman kung anung dahilan ni teng..”.. Ang bulong ko sa sarili ko…
Naalala ko din ang tinuran ni Cynthia at kuya Ralph sa akin..
“saka nalang, di pa ito ang oras”.. ang bulong ko sa sarili ko habang inaayus ko ang sarili ko ulit sa aking paglabas ng kwarto…
Dahandahan kung binuksan ang kwarto ko at nasilayan ko si donita na nakatayo sa pintuan at nakatanaw sa labas…
Dahan dahan akung lumabas at pinag masdan muna sya…mula sa likod ay sinipat ko sya ng tingin.. Mula ulo hanggang paa.. Gandang ganda ako sa hubog ng kanyang katawan sa suot nyang fitting na black t-shirt at mini skirt na maung..
Dahan dahan akung lumapit sa kanyang likod at aking nasamyo ang halimuyak ng kanyang buhok..
“hm…