Utang Na Loob (70)

Continuation…

Habang pabalik ako sa aking sasakyan galing sa aming tindahan ay hinabol ako ni Joseph..

“sir pao.. May nakalimutan po ako mabuti po naalala ko.. May nag deliver dito kahapon sayo po.. Pinareceived lang po sa akin..

” ahh ganun ba.. Ang turan ko at bumalik ako sa tindahan at kinuha ang i deniliver na order ko..

“ahh ok thanks.. Mabuti dumating na ito..” ang nakangiti kung turan sa pag tanggap ko ng box..

Ito nga pala ang inorder ko sa online na engagement ring namin ni donita…

Natagalan pa ako ng konti dahil may mga natanggap pa akung tawag sa mga client pa namin kaya inayus ko muna ito..

Nakita kung tumunug ang aking cel.. Tiningnan ko ito at si mika ang tumatawag..

“hello .. Sa baba na lang ako mag hintay ginugutom ako.. Dyan nalang kita hintayin sa restaurant sa tabi ng hotel..”.. Ang turan nya sa kabilang linya..

“ok” .. Ang matipid kung turan… Ngunit nag taka ako dahil walang nang endearment syang sinabi sa akin.. Ngunit di ko nalang ito binigyan ng pansin.. Matapos kung maayos lahat sa aking mga cliente ay dumiritso na ako sa aking sasakyan…

Pagkapasok ko sa loob ay agad kung binuksan ang natanggap kung delivery galing sa online order ko.. Nakita ko ang red box at binuksan ko ito.. Isang engagement ring na may diamond sa gitna…

“dito na ang engagement ring natin teng”.. Ang nakangiti kung bulong sa aking sarili…

Bigla nalang akung nagulat na may nag bosina sa aking likuran at nakita ko ang isang kotse na lalabas kaya imbis na ibalik sa box ang singsing ay ipinasok ko nalang sa bulsa ko at sabay ko abante ng sasakyan para maka alis na ako at makalabas ang sa likuran na kotse..

Nag drive na ako papunta sa restaurant na sinabi ni mika kung saan kami mag kikita..

Ilang sandali pa ay ipinarada ko na ang aking sasakyan sa tapat ng restaurant.. Na katabi ng hotel.. nakita ko kaagad si mika na nakaupo doon at may pag kain na syang inorder na para sa aming dalawa…

Pinagmasdan ko sya sa kanyang kinauupuan.. Naka tingin lang sya sa pagkain.. Parang may malalim na iniisip..

Bumaba na ako ng sasakyan at dumiritso na ako sa loob ng restaurant.. At naupo sa harapan ni mika…

“mabuti at dumating kana.. Kain na tayo.. Kakalagay lang din yan ng waiter..”.. Ang turan ni mika habang nakatingin sa akin at pagkatapos ay tahimik na kumain.. mababakas sa kanya ang lungkot sa kanyang mga mata… Nanibago ako sa kanya.. Nanibago ako sa kanyang mukha.. Parang alam na nya ang mangyayari…

“di ko pa nga nasasabi sa kanya ay malungkot na kaagad sya?”.. Ang bulong ko sa aking sarili..

Naka tingin lang ako sa kanya.. Tinitingnan ko lang sya habang kumakain.. Parang napakalungkot ng paligid ng mga oras na yun.. Humugot ako ng malalim na hininga at sabay nag salita..

“mika.. I think its better to both of us if we end our relationship as fubu… Ang turan ko na naka tingin sa kanyang mga mata…

Natigilan si mika sa kanyang pag kain at tumitig din sa mga mata ko..

Tahimik lang syang nakatingin sa akin.. Mababakas sa mukha nya ang kalungkutan..

“as what i expected from you pao.. Alam kung darating ang mga bagay na ito” … ang turan nya..

“yes.. Mika.. I set you free na sa rules natin.. Humanap ka na ng lalaki na makakasama mo sa habang buhay..”.. Ang turan ko sa kanya…

“its her yesterday?.. I see.. So you already found the love of your life”.. Ang tanung nya sa akin na nakatitig sa aking mga mata..

Isang tangu lang ang aking sagot sa kanya habang nakatitig padin ako sa kanyang mga mga mata…

Kinuha nya ang table napkin at ipinahid nya sa kanyang labi..

” ok.. If that’s what you want.. Its fine for me..tulad ng sinabi ko alam kung darating ang mga bagay na ito.. Bumalik na pala talaga sya?.. So your two are ok now..”.. Ang turan ni mika na mababakas sa kanyang boses ang labis na kalungkutan..

Nakadama din ako ng lungkot sa kanyang mukha.. Nalungkot ako sa aming pinagsamahan.. Sya ang nakasama ko habang wala si donita sa aking tabi…

” oo, bumalik sya and I planned to marry her..”.. Ang turan ko kay mika…

“ok.. Congrats.. To both of you..”..ang turan nya na dahan dahang namumula ang kanyang mga mata..

“are you ok mika?..”..ang tanung ko sa kanya..

“of course I’m ok.. I remember that no falling in love diba?.. So why would I disagree?, wala naman tayung relasyong dalawa..and besides we’re just only a fubu.. Nothing more…”.. Ang turan nya na tumulo na ang kanyang luha sa mga mata…

Nakatingin lang ako sa kanya… Masakit man para sa akin ngunit kailangan ko itong tapusin para sa ikakaayus ng aming pamilya ni donita…

” I’m sorry,.. “ang malungkot kung turan kay mika…

” for what? “.. Don’t say sorry pao.. Ako nga ang dapat na magpasalamat sayo…”.. Hinango mo ako sa pagkakalugmuk sa kahirapan, tinulungan mo ako at di ka humingi ng kapalit.. Utang na loob ko sayo ang lahat..”swerte sya sa iyo” ..ang turan nya habang pinapahid nya ng kamay ang luha sa kanyang mga mata…

“no wala kang dapat ipag pasalamatan, taus puso kung tulong sayo yun..” ang turan ko sa kanya…

Nakatingin si mika sa aking mga mata.. Para akung matutunaw sa kanyang mga tingin.. Dama kung tumatagos ito sa aking puso..

“i wish to both of you a happy life pao..”.. Salamat sa lahat ng ating pinagsamahan.. “ang turan nya at sabay nya tayo at alis.. Pero kita ko ang pag tulo ulit ng luha sa kanyang mga…