Paalaala: Hindi po totoo ang mga stories ko na ito at mga pawang gawa gawa lamang. Ang pagkakahawig sa tunay na buhay ay sadyang nagkataon lang at walang relasyon ang mga pangalan, lugar, pangyayari o bagay sa kuwentong ito at lalung lau na hindi po ako ang lalaki o babae sa kwento. It is japeyk only, you know. ENJOYS.
Title: “Bruno & Mars”
Ako si Bruno, 38 years old. Halos 1 taon na mula ng pumanaw ang aking asawa. Kaya kahit mahirap ay pinipilit kong itaguyod ang kaisa isa naming anak sa si JR, 12 taon gulang. Malaki rin naitulong ng maliit naming tindahan sa harap ng bahay para sa mga taong ayaw lumayo o magpunta ng supermarket dahil sa pandemya.
Nandyan din ang suporta ng pamilya ko at pamilya ng asawa ko sa aking anak. Isa na dito si Claire, ang college friend ni misis. Magkasintagal ko na silang kilala. Nililigawan ko palang si misis nuong college ay kaibigan na nya si Claire. BFF ni misis at dahil dun alam ko lahat ng tungkol sa kanya kaya super close na rin kami at ninang din siya ni JR.
Let just say total opposite silang dalawa ni misis. Matalino at scholar si misis si Claire naman ay pa easy easy lang. Ako lang ang naging bf ni misis at si Claire nsman ay hindi mabilang ang naging bf. Halos buwan buwan ata ay may bago. May kaya at angat sa buhay si Claire, at kami ni misis ay sakto lang. Si misis ay sexy at petite, samantalang si Claire ay medyo chubby pa nuon. Pangarap naming 3 na makatapos at makapagtrabaho bago magpakasal. Nabuntis naman si Claire ng prof niya pero nakunan siya nuon. Naging magkakasama rin kaming 3 sa unang trabaho namin bago ako nagdesisyong mag Saudi. Nabalitaan ko na lang na nag maid of honor ang gf (misis) ko sa kasal ni Claire. Makatapos magipon ay nagpakasal na rin kami ni misis.
Fast forward. Todo asikaso rin si Claire kay misis nuon habang dina dialysis pa sya dito sa bahay namin. Hanggang sa huling sandali ni misis ay magkasama ang dalawa kaya kung ano ang lungkot ko ay siya rin lungkot ng best friend niya.
Messenger
Claire: Pare, may ulam na kayo ni JR?
Ako: Wala pa, gusto ni JR eh piritong hotdog na lang daw.
Claire: Hay naku sabihin mo sa anak ko na magpapadala si ninang ng nilagang baka.
Ako: Naku nagabala ka pa.
Ganyan si Claire, nangangamusta araw araw. Sa kabilang barangay lang naman siya nakatira at madalas ay kundi ang asawa niya magdadala ng ulam ay ang panganay niya.
Nagmakaluwag luwag na ay dinadayo niya si JR. Madalas ay nagkukuwetuhan muna kami bago siya umuwi sa kanila.
Claire: Hay naku sana nga matapos na ang pandemya nato at bumalik na sa normal lahat.
Ako: Oo nga Mare.
Claire: Gustong gusto na ng dalawa kong anak na pumunta sa Baguio o Boracay.
Ako: Eh si pare?
Claire: Ay ewan ko kung may balak pa pumunta sa Taiwan. Eh ikaw kamusta ikaw?
Ako: Hah? Okay naman ako.
Claire: Sira, ibig ko sabihin. Wala ka bang balak mag asawa ulit?
Ako: Hindi muna, patapusin ko muna si SR ng high school saka ko iisipin sarili ko. Kaya pang magtiis. Kaya pang magsarili.
Claire: Hahaha sira ka talaga.
Ako: Oo, wag mo akong inggitin no palibhasa nandyan si pare.
Claire: Ay sus kung alam mo lang.
Ako: Baket?
Claire: Mula ng magpandemya at nagdesisyong mag Grab food driver na lang siya lagi na lang pagod paguwi.
Ako: Paktay tayo. Bihira madiligan ang bulaklak.
Claire: Oo pare daig pa tagtuyot sa taginit.
Ako: Hahaha, pareho nga tayo.
Claire: Hahaha, kausapin mo yang kumpare mo.
Ako: Sige, eh kung ayaw pwede ba ako na lang.
Claire: Hahaha gagu.
Ako: Biro lang no.
Claire: Malaki ata yan sabi ni mare sakin.
Ako: Hala, kinuwento pa sayo?
Claire: Ay hindi hindi, hula ko lang yun. Hahaha.
Ako: Sakto lang to, abot bahay bata.
Claire: Taena, patingin nga? Hahaha.
Birubiruan lang naman pero sa tema ng usapan namin ay nalilibugan na ako. Lalu nat wala ako kasex. Kayat ibinaba ko shorts at brief ko.
Claire: Ay putangina ka!
Ako: Ayan oh.
Itinaas ko na ulit ang shorts ko.
Claire: Buwisit ka, ginulat mo ako dun. Buti wala si JR dito, tado ka talaga.
Ako: Sabi mo kasi patingin. Sino ako para magdamot sayo.
Claire: Buwisit ka hindi maalis sa isip ko nakita ko. Hahaha. Malaki nga sya.
Ako: Gusto mo ba try natin minsan.
Claire: Tado ka wag mo akong demonyohin lalu nat ganitong tigang ako.
Ako: Kaya nga eh. Tigang ka, tigang ako. Problem solved, tapos na.
Claire: Gusto mo talaga eh. Push mo yan.
Ako: Sige, sa susunod na punta mo dito.
Claire: Hahaha sira ka talaga Bruno.
Umuwi na si Claire sa kanila at ako naman at medyo nabitin ngunit may panibagong hihintayin. Nuong gabing iyon ay nagiisip ako paano ko malilibang si JR kung sakaling matuloy ang plano ko.
Kinabukasan.
JR: Pa, pwede ba akong magpunta kina Kim sa likod maglalaro lang kami ng PS5 niya?
Ako: Sige sige nak pero after lunch ha at 4 hours lang. By 5 nakauwi ka na dapat, kundi di na kita papayagan lumabas.
JR: Yey, thank you Pa. Pramis, before 5 nakauwi nako.
Nagmessage ako kay Claire.
Ako: Nagpaalam si JR na maglalaro daw ng PS5 dyan sa kapitba…