Tootooot..
Isan mensahe galing kay Jacob na hindi ko inaasahan.
Jacob: Hi, Kath!! San ka? Pwede ba tayo magkita?
Ako: Huh? Bakit? Ano meron? Tsaka hindi pwede si Sam ngayon eh.. Kasama nya mga kliyente nya.. At isa pa, wala nababanggit sa akin sina Mik na may lakad tayo ngayon..
Jacob: Ahmm, k_kung pwede sana,t_tayo lang?
Nakaramdam ako ng kaunting kaba.. Ngunit hindi ako nagpahalata..
Ako:. Huh? Bakit? May problema ka ba na hindi mo masabi kayna Mik? May maitutulong ba ako?
Sa totoo lang, hindi ako ang may problema, ikaw, Kath!
Matagal akong natutula sa nabasa kong mensahe. At nakaramdam nanaman ako ng kaba.
Huh? Ako, may problema? Hindi kita maintindihan. Sambit ko naman..
Jacob: Alam kong nagkakaproblema kayo ni Sam.. At alam mo din na hindi maganda ang takbo ng relasyon ko sa asawa ko.. Gusto ko lang sana ng makakausap. Yun eh, kung papayag ka..
Saglit akong nagisip.. Sa ilang araw na hindi pakikipag komunukasyon sa akin ni Sam, ay nkakaisip ako ng mga bagay na makakapagpalibang sa akin. Yung hindi ko maiisip na baka mayroon na syang iba.. Mga bagay na sadyang nakaksakit sa dibdib.. Sinubukan kong tawagan si Sam.. Ngunit wala akong nakuhang sagot sa kanya..
Sige, wika ko kau Jacob.. Text na lamg ako pag libre ako.. Salamat…
Napakatahimik ng gabi.. Ilang araw ang lumipas.. Oras, minuto, na wala man lang akong marinig na nalita kay Sam. Ng isang araw tumawag sa akin si Lance..
Ring-ring..
Lance: Hi kath! Musta?
Kath: Eto ayos naman.. Kayo, kamusta na?
Lanve: Doing good.. Sya nga pala, nabanggit mo sa akin one time n may sakit si Sam?
Kath: Ah… Oo, trangkaso.. Sa pagod siguro..
Lance: Ah, ganun? Kasi last saturday morning, nagtext sya sa akin.. Iniimbitahan kame na manood ng event nya.. Which is gaganapin sunday morning..
____ang daming bagay agad ang pumasok sa isip ko..Ngunit pinilit kong magtiwala.
Ako: Event? Naku hindi nya yan nababanggit sa akin eh.. So, nagpunta kayo?
Lance: Ganun? Well, hindi eh.. Busy kasi that day.. But siguro natuloy sya..
Ako: Not sure Lance..
____biglang natahimik ang dalwang panig..
Well, Lance, ahm, have to go.. Nandito kasi ako sa trabaho eh.. Usap tayo nextime,okay? Thankyou.. Bye.
Lance: No prob. Bye Kath..!
Ilang araw pa ang lumipas.. Wala akong narinig na kahit na ano mula kay Sam. Hanggang sa dumating ako sa punto na gusto ko ng kausap.. Gusto ko maglasing..
Ako: Hi, friend.. Busy kaba? Labas tayo? Sunduin kita?
Mik: Naku friend, sorry ha.. May night out kame ng mga ka officemate ko eh. Nextime,huh.. Sorry
Ako: Ah ganun ba? Okay lang sige. Ingat.. Enjoy..
Paikot ikot ako sa higaan.. Na para bang gusto mo kumawala sa isang kulungan na hindi ko alam kung asaan ng susi ng kandado..
Hanggang sa muling tumunog ang telepono ko..
Isang mensahe.. Galing kay Jacob.
” Hi Kath! Musta? Wala ako pasok ngayon.. Dinner tayo?
Isang pagkakataon at liwanag ang tila bumalot sa mga mata ko.. Hindi ko na naisip kung anong susunod na mangyayare.. Ang tangi ko lamang gusto, ay makalimot at sandaling makapagpawala ng mga sakit na nararamdaman ko..
“Hi! Sige.. Text me the location, and Ill be there in 30 minutes..”
Sa isang pizza restaurant malapit sa Venice ang napili namen na kainan ni Jacob.. Hindi lingid sa kaalaman nya na yun ang pabarito ko kaya naman alam na nya kung san ako dadalhin..
Jacob: Bat parang nangagalumata ka Kath.. Anu na ba status nyo ni Sam? Bakit parang madalas ko din sya marinig kayna kuya..(si Lance)
Ako: Hindi ko alam kung pano ko sisimulan, pero oo, may problema kami ngayon.. And worst is, hindi ko alam kung ano yun.. Basta ang alam ko, okay naman kame.. Masaya.. Then,out of nowhere, biglang nagkaganito.. Hindi ko nga alam kung tama ba tong ginagawa ko.. Feeling ko, nag checheat ako sa kanya.. Feeling ko niloloko…